در این تصویر رنگی شده از دستگاه شمکم خودروی کنجکاوی یک شهابسنگ آهنی-نیکلی به رنگ تیره و به اندازه‌ی یک توپ گلف را می‌بینیم که کنجکاوی در روز ۳۰ اکتبر ۲۰۱۶ با این دستگاه لیزرافکن بررسی کرده و همنهش آن را تعیین نموده است. نقطه‌های سفید جای شلیک لیزر هستند. تصویر بزرگ‌تر
شهاب‌سنگ‌های آهنی-نیکلی (آلیاژ آهن و نیکل) که تنها به نام “شهابسنگ آهنی” هم شناخته می‌شوند، در میان شهاب‌سنگ‌های یافته شده روی زمین فراوانند و پیش‌تر هم نمونه‌های دیگری از آن روی سطح بهرام هم دیده شده بود ولی این یکی، که “اِگ راک” (Egg Rock) نام گرفته، نخستین موردی از آنها روی بهرام است که با یک طیف‌سنج لیزری بررسی شده است. برای انجام این کار، دانشمندان ماموریت کنجکاوی از دستگاه “شیمی و دوربین” خودرو (شمکم، ChemCam) بهره گرفتند.
دانشمندان نخست متوجه یک سنگ متفاوت و نامعمول در عکس‌هایی که با دوربینِ روی دکل کنجکاوی (ماستکم، Mastcam) گرفته شده بود شدند. این عکس در جایی گرفته شده بود که کنجکاوی روز ۲۷ اکتبر به آن رسیده بود.
هنگامی که این عکس‌ها روی زمین دریافت شدند، نمای تیره و صاف براق این جسم، و شکلِ تا اندازه‌ای کروی آن توجه دانشمندان را جلب کرد.
دستگاه شمکم پس از شلیک ده‌ها تَپ لیزری به نُه نقطه‌ی این جسم توانست آهن، نیکل، فسفر، و اندکی از مواد دیگر را در آن شناسایی کند. دانشمندان هنوز سرگرم بررسی انباشتگی (غلظت) این مواد از راه بررسی طیف نوری که پس از لیزرافکنی تولید شد هستند. وجود همزمان فسفر و نیکل و آهن در برخی جاهای این سنگ نشانگر کانی فسفید دوفلزی (فسفید نیکل-آهن) است، ترکیبی که به جز در شهاب‌سنگ‌های آهنی-نیکلی، یک ترکیب کمیاب است.
شهاب‌سنگ‌های آهنی به طور معمول زمانی پدید می‌آیند که یک سیارک در زمان گداختگی (مذاب بودن)، مواد فلزی‌اش پایین می‌روند و با ته‌نشین شدن در مرکز آن، تشکیل یک هسته‌ی فلزی می‌دهند.
به گفته‌ی هورتن نیوسام از گروه شمکم، شهاب‌سنگ‌های آهنی پیشینه‌ی بسیاری از سیارک‌های گوناگون را در خود ثبت کرده‌اند که شکسته شده و تکه‌هایی از هسته‌شان سر از زمین و بهرام در آورده است. امکان دارد بهرام نمونه‌های مربوط به جمعیت دیگری از سیارک‌‌ها را هم داشته باشد.
این عکس در روز ۳۰ اکتبر ۲۰۱۶ به کمک دوربین ماستکم خودروی کنجکاوی گرفته شده و یک سنگ تیره و با سطح صاف را نشان می‌دهد. کنجکاوی این سنگ را با دستگاه لیزرافکن خود بررسی کرده و نشان داده که یک شهابسنگ آهنی-نیکلی است. بزرگی این سنگ به اندازه‌ی توپ گلف است. تصویر بزرگ‌تر
همچنین از آنجایی که اِگ راک احتمالا میلیون‌ها سال پیش بر سطح بهرام افتاده بوده، بررسی شهاب‌سنگ‌های آهنی یافته شده روی بهرام -از جمله آنهایی که توسط خودروهای دیگر یافته شده- می‌تواند آگاهی‌هایی درباره‌ی چگونگی تاثیر بلندمدت آب و هوای بهرام روی آنها در مقایسه با تاثیر آب و هوای زمین به ما بدهد. پژوهشگران داده‌های مربوط به نخستین شلیکهای لیزر به هر نقطه از این سنگ را بررسی می‌کنند، سپس با داده‌های مربوط به شلیکهای بعدی از همان نقطه می‌سنجند، بدین ترتیب می‌توانند ساختار شیمیایی سطح شهابسنگ را با ساختار شیمیایی درون آن مقایسه کنند.
اِگ راک در مسیر کنجکاوی روی لایه‌ای از پایه‌ی کوه شارپ به نام “سازند موری” یافته شد. در این ناحیه، سنگ‌های ته‌نشستی (رسوبی) نشانه‌های بستر یک دریاچه‌ی خشکیده‌ی باستانی را در خود حفظ کرده‌اند. هدف علمی اصلی کنجکاوی در بخش دوم ماموریتش -که ماه گذشته آغاز شد- بررسی چگونگی تغییر شرایط محیطی بهرام در گذر زمان است. کنجکاوی تاکنون نشان داده که این منطقه در گذشته شرایط مناسب برای زیست میکروبی را داشته، گرچه بود یا نبودِ خود زندگی در گذشته‌ی سیاره‌ی سرخ هنوز روشن نشده.
http://www.1star7sky.com
دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.