حدود ۳۰۰/۳ شهابسنگ سالانه روی زمین فرود می‌آیند که اکثرشان بیش از یک کیلوگرم وزن دارند.
بیشتر شهاب‌سنگ‌ها به اقیانوس می‌افتند.
زمانی این نظریه رواج داشت که شهاب‌سنگ‌ها حامل تخم‌های زنده‌ای هستند و بنابراین به انتشار زندگی در نقاط محتلف جهان کمک می‌کنند. اما امروزه دیگر کارشناسان این نظریه را قبول ندارند. با این‌حال بعضی دانشمندان برآنند که شهاب‌سنگ‌ها ممکن است دارای نشانه‌های غیرزنده‌ای باشند که زمانی در نقاط دوردست (آن سوی زمین) زندگی می‌کرده‌اند.
زمین در زمان حیاتش توسط شهاب‌سنگ‌های بی‌شماری بمباران شده است. تناوب بمباران حدود ۵٫۳ میلیارد سال پیش به اوج خود رسید و گودال‌هایی در زمین بوجود آورد که اکنون در اثر فرسایش از بین رفته‌اند.
اگر جرم یک شهابسنگ کمتر از ۱۰۰۰ کیلوگرم باشد، قبل از اینکه شهابسنگ به فاصله ۲۰ کیلومتری سطح زمین برسد، سرعت ورود آن به جو زمین توسط مقاومت جو بسیار کاهش می‌یابد و بعد از این کاهش، شهابسنگ وارد میدان گرانش می‌شود.
وقتی که نیروی جاذبه‌ی زمین با نیروی مقاومت جو در مقابل شهابسنگ برابر باشد، افزایش سرعت شهابسنگ متوقف می‌شود. این سرعت معروف به سرعت پایانی در حدود ۱٫۰ کیلومتر (۰۶٫۰ مایل) در ثانیه بدست می‌آید.
اگر جرم اولیه شهابسنگ از ۹۸۵ تُن تجاوز کند، جو زمین توان کند کردن حرکت آن را نداشته و شهابسنگ روی زمین سقوط کرده و نتایج مخربی به بار می‌آورد.
بزرگترین شهاب‌سنگی که تاکنون یافت شده، شهابسنگ هوبا نام دارد و حدود ۵۹ تن وزن دارد. این شهابسنگ اکنون در محل سقوط خود در نامیبیا در جنوب غربی آفریقا قرار دارد.
بر طبق یک برآورد، شهابسنگ مونت ایلیف آفریقای جنوبی، تقریبا ۰۰۰/۰۰۰/۰۰۰۷ سال بیشتر از زمین یا خورشید عمر دارد.
گودال‌های شهاب‌سنگی در تمام قاره‌های زمین یافت می‌شوند که بزرگترین آن گودال چیکسولوپ با ۱۸۰ کیلومتر قطر در مکزیک گزارش شده است.
شاید باورش سخت باشد ولی یکی از مهم‌ترین شهاب‌سنگ‌های تاریخ ایران، در کاخ گلستان نگهداری می‌شود. شهاب‌سنگی که ۱۳۰ سال پیش در حوالی تهران به زمین خورد و دو پادشاه ایران را مجذوب خود کرد.
http://old.roshd.ir
دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.