پژوهشگران بنیاد کارنگی (اندرو استیل، مریلین فوگل، رکسان بادن، و میخائیلا گلاموسلیا) کربن موجود در این شهابسنگ را بررسی کردند و نشان دادند که کربن آلی (درشت مولکولی) همسان با کربنی که در شهابسنگ های بهرامی دیگر دیده شده، در این شهابسنگ هم وجود دارد.
این پژوهش در شماره ی ۳ ژانویه ی ۲۰۱۳ ساینس اکسپرس منتشر شد.
این شهابسنگ بی‌مانند که به عنوان “شمال باختر آفریقا ۷۰۳۴” یا NWA 7034 رده‌بندی شده و لقب “زیبایی سیاه” گرفته، همانندی هایی با شهابسنگ های بهرامی SNC دارد ولی بسیار متفاوت از آن ها نیز هست. نام SNC از روی نام سه شهابسنگ عضو این گروه برگزیده شده: شرگوتی (Shergotty)، نخله (Nakhla)، و شازینی (Chassigny).
هم اکنون شمار شهابسنگ های یافته شده ی SNC به ۱۱۰ می رسد و تنها نمونه های شهابسنگی از بهرامند که دانشمندان تاکنون توانسته ند آن ها را مورد بررسی قرار دهند. ولی خاستگاه آن ها روی سیاره ی سرخ نامشخص بوده است. در واقع، داده هایی که به تازگی از فضاپیماهای سطح نشین و مدارگرد به دست آمده نشان دهنده ی ناهمخوانی این شهابسنگ ها با پوسته ی بهرام است.
چنان چه اندرو استیل، یکی از نویسندگان این پژوهش که رهبری بررسی کربن را در آزمایشگاه ژئوفیزیک این بنیاد بر عهده داشت می گوید: «بافت شهابسنگ NWA شبیه هیچ یک از شهابسنگ های SNC نیست. این شهابسنگ از تکه های به هم چسبیده‌ی بازالت – سنگی که از گدازه ی به سرعت سرد شده پدید می آید – تشکیل شده، عمدتن تکه های فلدسپات و پیروکسین که به احتمال بسیار در پی فعالیت های آتشفشانی به وجود آمده است. این ساختار در نمونه هایی که از ماه آمده زیاد دیده می شود ولی برای شهابسنگ های بهرامی نه.»
استیل می افزاید: «شیمی این شهابسنگ غیرعادی نشان می دهد که از پوسته ی بهرام آمده. این نخستین شهابسنگیست که تاکنون به پوسته ی بهرام مربوط شده است. همچنین بررسی های کربنی ما وجود کربن آلی درشت مولکولی به همراه اکسید آهن را در دانه های فلدسپات نشان داد که بر پایه ی آن، چه بسا فرآیند غیرزیستی دیگری غیر از آن فرآیندی که وجود کربن درشت مولکولی در دیگر شهابسنگ های بهرامی را توضیح می دهد در کار باشد.»
ایجی، نویسنده ی اصلی از بنیاد شهابسنگ شناسی در دانشگاه نیومکزیکو هم بیان داشت: «بر پایه ی یافته های تازه ی خودروهای بهرام نورد و فضاپیمای بهرامگرد، سنگ بازالتی درون این شهابسنگ با پوسته و یا بالای گوشته ی بهرام همخوانی دارد. بررسی ما روی ایزوتوپ های اکسیژن نشان می دهد که NWA 7034 شبیه هیچ شهابسنگ یا نمونه ی سیاره ای دیگری نیست. شیمی آن با خاستگاه روی سطح و برهم کنش با جو بهرام همخوانی دارد. فراوانی آب در آن – چیزی در حدود ۶۰۰۰ بخش در میلیون – نشان می دهد که این شهابسنگ در حدود ۲.۱ میلیارد سال پیش با سطح بهرام سروکار داشته است.»
استیل هم می گوید: «شاید هیجان انگیزترین نکته این باشد که مقدار فراوان آب می تواند بدان معنا باشد که در آن جا برهم کنشی میان سنگ ها با آب سطحی وجود داشته، حالا یا سنگ های ناشی از تفتال (ماگمای) آتشفشانی، یا سنگ های ناشی از گدازه های جریان یافته در اثر برخورد دنباله دارها در آن زمان. این شهابسنگ از نظر ژئوشیمیایی غنی ترین شهابسنگ بهرامیست و بررسی های بیشتر شگفتی های بیشتری را از آن نمایان خواهد کرد.»
http://www.1star7sky.com/
دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.