ناسا که به‌طور جدی به‌دنبال اعزام فضانوردان به سیاره مریخ است، هم به‌معنای واقعی کلمه و هم استعاری، ماه را به‌عنوان سکوی پرتابی مناسب در این مسیر می‌بیند. رفتن به ماه و فراهم‌سازی حضور پایدار در آنجا، به ساخت فناوری‌ها و برنامه‌هایی کمک می‌کند که فضانوردان می‌توانند بعدا از آن‌ها در مسیر مریخ استفاده کنند. به‌صورت دقیق‌تر، ناسا انتظار دارد که از ماه و ایستگاهی فضایی در مدار آن به نام گیت‌وی، به‌عنوان توقفگاه‌هایی برای اجرای ماموریت‌های بسیار طولانی‌تر به مریخ بهره بگیرد.
از سوی دیگر، چین نیز با صنعت فضایی رو به‌رشد خود قصد ندارد از تب فتح قطب جنوب ماه جا بماند. سازمان فضایی این کشور درنظر دارد تا ماموریت چانگ‌ای ۷ را به‌همراه یک ماه‌نورد جدید در سال ۲۰۲۶ به آنجا بفرستد.
علاقه به قطب جنوب ماه به‌عنوان محل فرود، عمدتا ناشی از این واقعیت است که دانشمندان به وجود آب به شکل یخ‌زده در این منطقه پی برده‌اند. البته آب همان‌طور که می‌دانیم برای حیات ضروری است، اما کاربردهای دیگری نیز دارد.
وجود آب در قطب جنوب ماه بدین معنا است که وقتی آژانس‌های فضایی به حضور پایدار در فضا و عصر بعدی ماموریت‌های سرنشین‌دار فکر کنند، توانایی استخراج آب از ماه برای نوشیدن، ساخت دستگاه‌های خنک‌کننده یا حتی تجزیه به هیدروژن و اکسیژن برای تامین هوای تنفس‌شدنی یا سوخت، ارزش بسیار زیادی خواهد داشت.
منبع : https://www.zoomit.ir
دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.