اغلب شهاب سنگها از سیارکها ناشی می شوند (که بعضی از آنها ممکن است به قطر صد تا چهار صد کیلومتر رسیده باشند) که بعدا خرد شده و یا در اثر برخورد با اجرام دیگر قسمتی از آنها سائیده شده باشد. مثلا شهاب سنگ واکاموارتا در اثر برخورد سیاره‌ای کوچک که بخشی از آن مذاب بوده و فعالیتهای آتشفشانی داشته است و سیاره کوچک دیگری با هسته فلزی بوجود آمده است. در نهایت خرده پاره‌های هر دو سرد شده و بصورت مخلوطی از مواد معدنی در آمده است که نیم آن سنگی و نیمی فلزی است. این نوع کمیاب «مزوسیدریت» نامیده می‌شود.

اسید آمینه در شهاب سنگها

«جان کرونین» ، پژوهشگر دانشگاه آریزونا ، با مطالعه شهاب سنگ مارکیسون که در سال ۱۹۶۹ در استرالیا سقوط کرد، به این نتیجه رسید که در ساختمان آن اسیدهای آمینه وجود دارد. در ساختمان شهاب سنگها اشکال گوناگونی از کربن نظیر گرافیت ، سیلیکان کارباید و الماس یافت شد. کرونین ۷۴ نوع اسید آمینه مختلف ، ۸۷ هیدروکربن بودار ، ۱۴۰ ترکیب چربی دار ، ۱۰ مولکول قطبی و از همه مهمتر ۵ پایه نیتروژنی که درDNA وRNA یافت می شود، در شهاب سنگها کشف کرده است.

از بیست نوع اسید آمینه یافت شده ، هشت مورد از آنها در ساخت پروتئین در حیات زمینی دخیل هستند، نظیر گلیسرین ، آلانین ، والین و لوسین. کرونین مواد اولیه این اسید آمینه‌ها را نیز یافته است که موادی چون کربوکسامیدها هستند. به گفته او با اندکی تلاش می‌توان از مولکولهای بین ستاره‌ای اسید آمینه بدست آورد و مواد اولیه بین ستاره‌ای آنهاست که برای ساختن ترکیبات آلی یافت شده در شهاب سنگها لازم می‌باشد.

منبع:http://daneshnameh.roshd.ir