بنجامین بو می‌گوید: بیش از یک قرن است که تاج خورشیدی مورد بررسی قرار گرفته است اما هرگز از تصاویر خورشید گرفتگی برای اندازه گیری ساختار میدان مغناطیسی آن استفاده نشده است. من می‌دانستم که با استفاده از تکنیک‌های مدرن پردازش تصویر در داده‌های خورشید گرفتگی می‌توان اطلاعات بیشتری را استخراج کرد.

طی این مطالعه، بو الگوی توزیع خطوط میدان مغناطیسی در تاج خورشیدی را ردیابی کرد. برای این کار او از یک «روش ردیابی خودکار» (automatic tracing method) برای بررسی تصاویری از ۱۴ رویداد تاج خورشیدی طی دو دهه گذشته استفاده کرد. این داده‌ها فرصتی برای مطالعه تغییرات تاج خورشیدی در دو چرخه مغناطیسی ۱۱ ساله خورشید فراهم کرد. وی دریافت که الگوی میدان‌های مغناطیسی تاج خورشید بسیار ساختار یافته است.

وی همچنین مشاهده کرد که این الگو با گذشت زمان تغییر می‌کند. او برای تعیین کمیت این تغییرات، زاویه میدان مغناطیسی را نسبت به سطح خورشید اندازه گرفت. در دوره‌هایی که فعالیت خورشیدی کم است میدان تاج خورشیدی تقریباً مستقیم از سمت خورشید در نزدیکی خط استوا و قطب منتشر می‌شود، در حالی که در میانگان در زوایای مختلفی منتشر شده است. از طرف دیگر در طول حداکثر فعالیت خورشیدی، میدان مغناطیسی تاج خورشیدی به مراتب کمتر سازمان یافته و بیشتر شعاعی بود.

تاکنون محققان فرض می‌کردند که میدان مغناطیسی تاج خورشیدی شعاعی فراتر از ۲.۵ شعاع خورشیدی است اما محققان طی این مطالعه دریافتند که میدان تاج خورشیدی غالباً غیر شعاعی است و شعاع خورشیدی آن حداقل چهار است.

بو در انتها گفت: این نتایج به ما در درک بهتر نحوه شکل گیری باد خورشیدی کمک خواهد کرد و بنابراین توانایی ما برای پیش‌بینی آب و هوای فضایی نیز می‌تواند بهبود یابد.