اورانوس هفتمین سیاره در منظومه شمسی است و دارای دو مجموعه حلقه در اطراف خط استوایش است. این سیاره که قطری حدود چهار برابر قطر زمین دارد، به پهلو می‌چرخد و از این حیث از سایر سیارات منظومه شمسی متفاوت است. از آنجایی که ویجر ۲ تنها سفینه‌ای بود که در نزدیکی اورانوس پرواز کرده و در حال حاضر چنین امکان مشابهی وجود ندارد، اخترشناسان به تلسکوپ‌های نزدیک زمین مانند چاندرا و تلسکوپ فضایی هابل نیز اعتماد می‌کنند تا درباره این سیاره دور و سرد که تقریباً به طور کامل از هیدروژن و هلیوم تشکیل شده است اطلاعات کسب کنند.
حال سوالی که مطرح می‌شود این است که چرا این موضوع اینقدر مهم است؟ تعیین منابع اشعه ایکس از اورانوس به اخترشناسان کمک کند تا درک بهتری از چگونگی انتشار اشعه ایکس از اجرام عجیب و غریب در فضا مانند رشد سیاهچاله‌ها و ستاره‌های نوترونی داشته باشند.
دیدگاهها بسته شدهاند.