درون زمین را مانند دیگر سیارههای خاکی میتوان بسته به تفاوتهای شیمیایی و فیزیکی (رئولوژی) که در آن دیده میشود، به چندین لایه تقسیم کرد. زمین بر خلاف دیگر سیارههای خاکی از دو هستهٔ بیرونی و درونی جدا از هم ساخته شدهاست. لایهٔ بیرونی زمین که پوسته نام دارد، جامد است و بیشتر از سیلیکاتها ساخته شدهاست. درست در زیر پوسته، گوشتهٔ جامد، لایهای با گرانروی بسیار بالا قرار دارد. پوسته و گوشته با کمک لایهای به نام ناپیوستگی موهوروویچیچ از هم جدا میشوند. ضخامت پوسته در نقاط گوناگون زمین تغییر میکند، این ضخامت بهطور متوسط در زیر اقیانوسها حدود ۶ کیلومتر است و در بخشهای قارهای به ۳۰ تا ۵۰ کیلومتر هم میرسد. مجموعهٔ پوسته و ناحیهٔ بالایی گوشته که سرد و سخت است روی هم لیتوسفر نام دارد. زمینساخت بشقابی یا همان صفحههای تکتونیکی مربوط به لیتوسفر است. در زیر لیتوسفر، لایهٔ آستنوسفر قرار دارد. این لایه به نسبت از گرانروی کمتری برخوردار است به گونهای که لیتوسفر بر روی آن روان است. دگرگونیهای مهم در ساختار بلوری در گوشته در عمقی میان ۴۱۰ تا ۶۶۰ کیلومتری از سطح زمین رخ میدهد. این بازه، که ناحیهٔ گذار نام دارد، گوشتهٔ بیرونی و درونی را از یکدیگر جدا میکند. در زیر گوشته، لایهای با گرانروی بسیار کم قرار دارد، این لایه که هستهٔ بیرونی نام دارد بر روی لایهٔ جامد و در حال گردش هستهٔ درونی جای گرفتهاست.[۹۶]https://fa.wikipedia.org/
دیدگاهها بسته شدهاند.