نخستین کهکشان پرتو ایکس
گروه NRL تحت نظر فریدمن بدون شک نخستین کهکشان قوی پرتو ایکس را در سال ۱۹۷۰ م. کشف کردند. این کهکشان M87 بود، کهکشانی با فواره ویژه داخلی. فواره یک منبع قوی پرتوهای ایکس است، ولی یک هاله خارجی گسترش یافته مهمتر نیز وجود دارد که حجم آن بسیار بزرگ است. اگر نور مرئی (یا حتی رادیویی) به الکترونهای پر سرعت برخورد کند، پرتوهای ایکس تولید میشوند. این فرآیند ، که به عکس فرآیند کامپتون معروف است، رقیب بزرگی برای مکانیسم گسیل اکثر منابع قوی پخش پرتوهای ایکس است. منجمله ، پرتوهای ایکس از مسیر دایروی درون سحابی خرچنگ از آن جملهاند. عکس فرآیند کامپتون به شرطی صورت میگیرند که از قبل تابش با فرکانس کم وجود داشته باشد.
بررسی قمر مصنوعی یوهورو
قمر مصنوعی یوهورو (این کلمه سواهیلی swahili به معنای آزادی است) یکی از پروژههای کوچک ناسا بود، ولی ارزش علمی آن از اکثر پروژههای بزرگ ناسا بیشتر بود. قمر مصنوعی در دوم دسامبر ۱۹۷۰م. پرتاب شد، ولی طرح ریزی خود آن توسط ASE به حدود ۱۹۶۴م. باز میگردند. دستگاههایی که بوسیله یوهورو حمل میشد برای نقشه برداری از منابع پرتو ایکس با شار انرژی بیشتر از ۲X10-10 erg Cm-2 در کل آسمان طراحی شده بودند. نتایج این بررسی به فهرست U3 معروف شده و چاپ گردید.
خوشههای کهکشانها ، اکثر منابع پرتو ایکس
برای توضیح گسیل پرتوهای ایکس از خوشههای کهکشانها دو نظریه پیشنهاد شده است. یکی از آنها عکس فرآیند کامپتون است. نظریه دیگر که در سال ۱۹۷۱م. توسط جی. گان و جی. گوت (J. Gunn , J. Gott) پیشنهاد شد که به ایده برخورد ذرات بر میگردد. میزان گاز بین کهکشانی درون خوشهها ، ممکن است بسیار بزرگتر از چیزی باشد که ستاره شناسان گمان میبردند. اگر چه در هر عنصر حجمی ، میزان وقوع برخوردها باید کوچک باشد، اما ممکن است کل آن برای تمام حجم ، قابل توجه باشد، زیرا حجم کل یک خوشه از کهکشانها بسیار بزرگ است.
چشم انداز بحث
وقتی بررسی یوهورو کامل شده ستاره شناسی با پرتو ایکس از مرحله پیشین تازه بودن ، وارد مرحله طلایی خود شد. با توجه به مقالات تحقیقی چاپ شده در نشریات ستاره شناسی گواهی میدهند، در این عصر بوده و تحقیقات ادامه دارند. در آینده با کشفهای چشم گیر ستاره شناسی پرتو ایکس روبرو خواهیم شد.http://daneshnameh.roshd.ir/
دیدگاهها بسته شدهاند.