این تحقیق شواهد مهمی ارائه می‌دهد مبنی بر این که تابش های حامل ذرات با فرکانس بالا که از سیاهچاله‌های مرکزی کهکشان‌های بالغ ساطع می‌شوند، مانع از واژگون‌شدن و خنک شدن گاز داغ کهکشان و تبدیل‌شدن آن به ستارگان نوزاد می‌شوند. در فضا، گاز داغی که وارد کهکشان می‌شود، می‌تواند خنک و فشرده شود و ستارگان را شکل دهد. بخشی از این گاز نیز به داخل سیاهچاله کهکشان می‌رود. این چرخه به طور مداوم ادامه می‌یابد و هر چه گاز بیشتری فشرده و خنک می‌شود، ستارگان بیشتری شروع به تابش می‌کنند و سیاهچاله مرکزی نیز حجیم‌تر می‌شود.
اما در کهکشان‌های بالغ یعنی کهکشان‌های بیضوی بزرگ، این گاز دیگر خنک نمی‌شود و چنانچه گاز داغ بماند، نمی‌تواند واژگون و به ستاره تبدیل شود. امیر حاجیان و همکارانش به رهبری «توبیاس مریج» و «مگان گرالا» دریافتند کهکشان‌های بیضوی با دارابودن بازخورد فرکانس رادیویی، همگی حاوی گاز داغ بوده و از کمبود ستارگان نوزاد رنج می‌برند. این موضوع سرنخی مهمی برای اثبات فرضیه آن‌ها ارائه داد مبنی بر این که چنین بازخورد فرکانس رادیویی نوعی «سوییچ خاموش» برای شکل‌گیری ستاره‌ای در کهکشان‌های بالغ است.
بازخورد فرکانس رادیویی، ذرات با فرکانس رادیویی هستند که از مرکز سیاهچاله‌های مرکزی عظیم و با سرعت نور ساطع می‌شوند. هنوز مشخص نیست چرا سیاهچاله‌های موجود در کهکشان‌های بیضوی بالغ شروع به ساطع‌کردن این بازخورد می‌کنند؛ ساز و کار دقیق در پس این موضوع به خوبی درک نشده و در این باره اتفاق نظر وجود ندارد. جزئیات این دستاورد علمی در arxiv منتشر شده است.
منبع:bigbangpage.com
دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.