با گسترش نمونه‌ی آماری در جست‌وجوی حیات هوشمند فرازمینی و درنظرگرفتن فیلترهایی مثل فناوری پیشرفته، می‌توان یک گام به جست‌وجوی حیات هوشمند فرازمینی نزدیک شد.
گروهی از پژوهشگران دانشگاه منچستر به پیشرفت تحلیلی چشم‌گیری دست یافته‌اند که به‌شکل درخورتوجهی احتمال یافتن حیات فرازمینی را در کهکشان راه شیری افزایش می‌دهد. آن‌ها در این پژوهش جدید به تحلیل مجدد داده‌هایی پرداخته‌اند که می‌توانند سنگ‌بنایی جدید در جست‌وجوی هوش فرازمینی (SETI) باشند.
تیم پژوهشی، نمونه‌ی آماری جست‌وجوی حیات فرازمینی را از ۱۴۰۰ ستاره به ۲۸۰ هزار ستاره رسانده‌اند. طبق نتایج، کمتر از ۰.۰۴ درصد از منظومه‌های ستاره‌ای دارای پتانسیل میزبانی تمدن‌های پیشرفته با فناوری‌های یکسان یا کمی پیشرفته‌تر نسبت به انسان قرن بیست و یک هستند. پژوهشگرها برای اولین بار از فیلترها و شروط جدیدی برای جست‌وجوی حیات هوشمند استفاده کردند. در این جست‌وجو فرض می‌شود اشکال بالقوه‌ی حیات هوشمند دارای فناوری مخابراتی پیشرفته هستند.
باتوجه‌به معیارهای یادشده، پژوهشگرها تنها قادر به کشف تمدن‌های پیشرفته و هوشمندی هستند که از امواج رادیویی برای برقراری ارتباط استفاده می‌کنند و درنتیجه نمی‌توانند صرفا شکل ساده‌ی حیات یا تمدن‌های غیرپیشرفته را پیدا کنند.
پژوهشگرها بر اساس داده‌های فضاپیمای گایا متعلق به آژانس فضایی اروپا، به محاسبه‌ی مجدد محدودیت‌ها روی ستاره‌های موجود در میدان دید تلسکوپ رادیویی پرداختند. فضاپیمای گایا تاکنون به اندازه‌گیری فاصله‌ی بیش از یک میلیارد ستاره پرداخته است. آن‌ها با انتخاب ستاره‌های دوردست (تا مسافت ۳۳ هزار سال نوری) می‌توانند مجموعه انتخاب‌های محتمل را از ۱۳۲۷ به بیش از ۲۸۸ هزار ستاره برسانند.
به عقیده‌ی مایک گرت، در جست‌وجوهای قبلی حیات هوشمند فرازمینی، ستاره‌های دورتری که در محدوده‌ی حساسیت تلسکوپ‌ها قرار دارند به‌عنوان هدف اصلی در نظر گرفته نمی‌شدند؛ اما گایا همه چیز را تغییر داد. گرت می‌افزاید:
با دانستن مسافت و موقعیت ستاره‌ها می‌توان جست‌وجوی حیات هوشمند فرازمینی را به کل کهکشان یا فراتر از آن توسعه داد. انتظار داریم در پژوهش‌های آینده‌ی SETI از این رویکرد استفاده شود. با استفاده از نتایج می‌توانیم محدودیت‌هایی را برای فرستنده‌های احتمالی حیات فرازمینی قرار دهیم که با فناوری قرن بیست و یک قابل توسعه هستند. از میان ۱۶۰۰ ستاره‌ی نزدیک که در فاصله‌ی کمتر از ۳۳۰ سال نوری از زمین قرار دارند، احتمال وجود حیات هوشمند و برخورداری آن از فرستنده‌هایی قوی‌تر و قدرتمندتر از فرستنده‌های ما حداکثر یک عدد است. به همین دلیل دنیاهای مسکونی که تمدن پیشرفته‌تری نسبت به ما دارند، بسیار کمیاب‌اند.
فیلترهای این پژوهش از دقیق‌ترین محدودیت‌هایی هستند که تاکنون برای جست‌وجوی حیات هوشمند فرازمینی به کار رفته‌اند. علاوه بر این، پژوهشگرها برای اولین‌بار از انواع ستاره‌ها در این جست‌وجو استفاده کرده‌اند. نمونه‌ها شامل مجموعه‌ای وسیعی از ستاره‌ها از جمله ستاره‌های غول‌آسا تا کوتوله‌های سفید هستند.
منبع : phys
دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.