یک علت برای اینکه تصور کنیم حیات در آنجا وجود دارد این است که ویژگی‌های سطحی و شکاف‌هایی بر روی انسلادوس وجود دارد که یخ را از درون قمر به فضا پخش می‌کند. این شکاف‌های سطحی ابرهایی از ذرات یخی ریز را بر فراز قطب جنوب این قمر و همچنین حلقۀ E اسرارآمیز زحل ایجاد می‌کند. این شواهد را فضاپیمای رباتیک کاسینی بدست آورده که از سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۷ به دور زحل در حال گردش بود.
علت ِ فعال بودن “انسلادوس” یک راز است، زیرا قمر همسایه‌اش “میماس”، که تقریبا هم اندازه با انسلادوس است، تقریبا مرده است. تحلیل اخیر ذرات یخِ پخش شده، شواهدی دربارۀ وجودِ مولکول‌های آلی پیچیده درون انسلادوس ارائه می‌دهد. این مولکول‌های غنی از کربن این احتمال را افزایش می‌دهند که اقیانوس‌های زیر سطح انسلادوس می‌توانند حاوی حیات باشند، اما این موضوع را اثبات نمی‌کنند. یک قمر دیگر منظومه شمسی که ممکن است حاوی حیات در اعماقش باشد “اروپا” قمر مشتری نام دارد.
قمر “انسلادوس” ششمین قمر بزرگ زحل است و در سال ۱۷۸۹ و توسط “ویلیام هرشل” کشف شد. کاوشگرهای “ویجر” در دهه ۱۹۸۰ بر سطح آن یخ یافتند. قطر انسلادوس تنها ۵۰۰ کیلومتر است و همه پرتوهای تابیده شده از خورشید را باز می‌تاباند. دمای سطح این قمر در هنگام ظهر منفی ۱۹۸ درجه سانتی‌گراد است. سن انسلادوس ۱۰۰ میلیون سال تخمین زده شده است. در سال ۲۰۱۴ براساس پژوهش‌های ناسا مشخص شد که یک اقیانوس زیر سطحی به عمق ۱۰ کیلومتر در آن وجود دارد.
منبع: apod
دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.