وقتی که این پارامترهای اضافۀ ضروری برای موجودات پیچیده را در نظر بگیریم، منطقه قابل سکونت به طور قابل ملاحظه‌ای کوچک می‌شود. برای مثال، سیاره‌هایی با سطوح بالای گازهای سمی مثل کربن‌دی‌اکسید و کربن‌مونوکسید از لیست خارج می‌شوند. تیموتی لاینز، پروفسور برجسته زیست‌زمین‌شناسی و شیمی گفت: «این نخستین‌بار است که محدودیت‌های فیزیولوژیکیِ حیات بر روی زمین در پیش‌بینی توزیع حیات پیشرفته در جهان، در نظر گرفته شده است.»
برای انجام تحقیقات، لاینز و همکارانش مدلی کامپیوتری از آب و هوای اتمسفر چند سیاره و عکس‌های شیمیایی (که چگونگی رفتار مواد شیمیایی را در نور مرئی یا فرابنفش بررسی می‌کنند) تهیه کردند. آن‌ها تحقیق را با بررسی درجات پیش‌بینی‌شده‌ای از گاز CO2 در سیاراتی که با فاصلۀ زیاد از ستاره میزبان گردش می‌کنند شروع کردند. کربن‌دی‌اکسید گازی است که در مقادیر بالا به حد کشنده‌ای سمی است، ولی به لطف اثر گلخانه‌ای، برای جلوگیری از افت دما تا حد یخ‌زدن ضروری است.
به گفته ادوارد شوایترن، دانشجوی پست‌دکترا مشغول در ناسا و همکار لاینز، “برای حفظ آب در لبۀ خارجیِ منطقه قابل سکونتِ مرسوم، یک سیاره به ده‌ها هزار برابر CO2 موجود در جو امروزی زمین نیاز دارد.” این مقدار خیلی خیلی فراتر از حد CO2 ئی‌ست که برای حیات انسان و حیوانات در زمین سمی شمرده می‌شود.
وقتی که سمیّت CO2 در معادله لحاظ می‌شود، منطقه قابل سکونتی که برای زندگی حیوانات ساده تعریف شده به دو بخش تقسیم می‌شود. برای حیات پیشرفته مانند انسان‌ها که به سطح CO2 حساسیت بیشتری دارند، این منطقه به کمتر از یک سومِ باور سنتی تقسیم می‌شود.
طبق این پارامترهای جدید بعضی ستاره‌ها هیچ منقطه امنی برای سکونت ندارند. این ستاره‌ها شامل “پروکسیما قنطورس” و “تراپیست۱”، دو عدد از نزدیک‌ترین همسایگان خورشید هم می‌شود. سیاره‌های اطراف این ستارگان، احتمالا تراکم بالایی از کربن دی اکسید در جو خود دارند. این گاز می‌تواند در خون حیوانات به هموگلوبین‌ها متصل شده و حتی در مقادیر کم بسیار کشنده باشد. این روش‌های جدید می تواند به محققان در کاهش و یافتن تعداد ِ صحیح سیارات میزبان ِ حیات کمک کند. با وجود تقریباً چهارهزار سیارۀ کشف شده‌ای که به دور ستارگانی غیر از خورشید می‌گردند، این لطف بزرگی به محققان است.
کریستوفر راینهارد، فارغ‌التحصیل دانشگاه ریورساید کالیفرنیا و استادیار موسسه تکنولوژی جورجیا گفت:«یافته‌های ما به محققان راهی برای تشخصیص اینکه کدام یک از این بی‌شمار سیاره را باید برای جزئیات بیشتر جست‌و‌جو کنند ارائه می‌دهد. ما می‌توانیم سیاراتی را شناسایی کنیم که در غیر این صورت قابل سکونت شناخته می‌شدند ولی سطح کربن‌دی‌اکسید و کربن‌مونوکسید در آن‌ها احتمالا بیش از حد تحمل حیات پیشرفته است.»
space.com
دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.