مجله علمی ایلیاد – شهاب‌سنگی با عمری احتمالاً به قدمت منظومه‌ی شمسی، زندگی خود را به با‌شکوه‌ترین حالت ممکن، پایان داد. برای یک شهابسنگ سرگردان در فضای بی‌کران، چه پایانی بهتر از اینکه در شب خسوف ماه خونین، در حالی که افراد زیادی در حال تماشای این خسوف و تصویربرداری از آن بودند، به ماه برخورد کند و لحظه‌ی پایان عمرش جاودانه شود؟
لحظه‌ی برخورد درخشان این شهابسنگ با سطح ماه، در قاب تصویر تعدادی از عکاسانی که در حال عکس‌برداری یا فیلم‌برداری از مراحل خسوف بودند، ثبت شده است. در حقیقت، برخورد شهاب‌سنگ‌ها با ماه، اتفاق روزمره‌ای است که از میلیاردها سال پیش تا کنون در حال رخ دادن است و دیگر تنها قمر طبیعی زمین، به این اتفاق عادت کرده است. بسیاری از چاله‌های روی ماه بر اثر برخوردهای این‌چنینی به‌وجود آمده‌اند که به آن‌ها «دهانه‌های برخوردی» گفته می‌شود.
امروزه، نرخ برخورد شهاب‌سنگ‌ها به ماه، در هر سی روز حدود ۱۴۰ برخورد است؛ این رقم مختص شهاب‌سنگ‌هایی است که بیش از ۱۰ متر قطر دارند. اما همه‌ی این رخدادها، مانند این برخورد، مورد توجه قرار نمی‌گیرند؛ چرا که خیلی از آن‌ها در زمانی این‌چنین مناسب به ماه برخورد نمی‌کنند. اما رصدخانه‌هایی هستند که به‌طور تخصصی بر روی برخوردهای شهاب‌سنگ‌ها با ماه متمرکز هستند. مانند بخش تخصصی‌ای در ناسا که بر روی این برخوردهای هیجان‌انگیز کار می‌کند و به جز ثبت مکان برخوردی آن‌ها، به جمع‌آوری اطلاعات علمی مفید از آن‌ها می‌پردازد.
این اطلاعات به‌دست آمده برای دانشمندان از ارزش ویژه‌ای برخوردار است؛ چرا که آثار این برخوردها به ماه، به‌دلیل عدم وجود جو، فعالیت‌های تکتونیکی سطحی و دیگر فرسایش‌ها، می‌توانند میلیاردها سال دست‌نخورده بر روی ماه باقی بماند. از این رو می‌توان از سطح ماه، به‌عنوان تاریخچه‌ای از گذشته‌ی منظومه‌ی شمسی، زمین و چگونگی تاثیرات شهاب‌سنگ‌ها بر روی اجرام سنگی استفاده کرد. این برخورد اخیر نیز، می‌تواند آغازی بر ایجاد دهانه‌ای برخوردی بر روی ماه باشد و از این رو، برای دانشمندانی که بر روی این موضوع مطالعه می‌کنند از ارزش دوچندانی برخوردار است.
نوشته: مگان بارتلز
ترجمه: علی عمانی – مجله علمی ایلیاد
منبع: space.com
https://iliadmag.com
دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.