پیشینه
در ۲۸ سپتامبر ۱۹۶۹ در حدود ساعت ۱۰:۵۸ به وقت محلی، در نزدیکی شهر مارکیسون، ویکتوریا، در استرالیا، یک سنگ آسمانی افروخته در آسمان دیده شد که پیش از ناپدید شدن، به سه قطعه تقسیم شده و ابری از دود را پدیدآورده‌بود. حدود ۳۰ ثانیه بعد، لرزه‌هایی شنیده و احساس شدند. بسیاری از پاره‌های این شهاب بر روی یک منطقهٔ گسترده‌تر از ۱۳ کیلومتر مربع با جرم‌هایی تا ۷ کیلوگرم پیدا شدند که یکی از آن‌ها؛ با وزن ۶۸۰ گرم، از راه شکافتن سقف بر روی کاه سقوط کرد.[۲]وزن مجموع سنگ‌های جمع‌آوری شده بیش از ۱۰۰ کیلوگرم است.
طبقه‌بندی و ترکیب
شهابسنگ مارکیسون وابسته به گروه (سی‌ام CM) از کندریت‌های کربن‌دار است (دسته‌بندی شهاب‌سنگ‌ها را ببینید). همانند بیشتر کندریت‌های CM، شهابسنگ مارکیسون از دیدگاه سنگ‌شناسی پترولوژی نوع ۲ است؛ به این معنی که این سنگ پیش از فروپاشی و در نهایت رسیدن به زمین، دگرگونی‌های زیادی را تجربه کرده و پیکری که از آن جدا شده؛ در مجاورت مایعاتی که از آب غنی بوده‌اند، قرار داشته‌است.[۳] کندریت‌های CM، همراه با گروه CI، از کربن غنی هستند و در شمار «از نظر شیمیایی ابتدائی‌ترین شهاب‌سنگ‌ها» هستند.[۴] مانند دیگر کندریت‌های CM، شهابسنگ مارکیسون حاوی (CAI)؛ کلسیم و آلومینیوم‌های فراوان‌است. بیش از ۱۵ اسید آمینه؛ بخشی از اجزای اساسی زندگی، در طی بررسی‌های متعدد در شهابسنگ مارکیسون شناسایی شده‌اند.[۵] تمام اسیدهای آمینهٔ موجود در شهابسنگ مارکیسون در آزمایش میلر–یوری؛ آزمایش‌های آزمایشگاهی با عمل تخلیهٔ الکتریکی در مخلوط متان، نیتروژن و آب با آمونیاک سنتز شده‌اند.[۵]
ترکیب‌های ارگانیک
شهابسنگ مارکیسون حاوی آمینواسیدهای رایج مانند گلیسین، آلانین و گلوتامیک اسید و همچنین موارد غیرمعمول مانند ایزووالین و پسیوولایسین است،[۶] همان‌گونه که در آزمایش میلر–یوری دیده می‌شود، مخلوط پیچیده‌ای از آلکان‌ها نیز به صورت مجزا دیده شده‌است.
https://fa.wikipedia.org
دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.