قطعه کوچکی از بلوک‌های ساختمانی که دنباله‌دارها از آنها ساخته شده‌اند در داخل یک شهابسنگ ابتدایی کشف شده است. کشف تیم علمی مؤسسه کارنگی، از جمله یک محقق در دانشگاه ایالتی آریزونا، در ۱۵ آوریل در نیچر آسترونومی منتشر شد.
این یافته می‌تواند سرنخ هایی را برای شکل‌گیری، ساختار و تکامل سیستم خورشیدی ارائه دهد.
دانشمند محقق، جماوا دیویدسون، از مرکز تحقیقات شهاب سنگی در دانشکده زمین و اکتشافات فضایی می‌گوید: “این شهاب سنگ به نام “LaPaz Icefield 02342” نامگذاری شده است. این نام از جایی که لاپاز در قطب جنوب یافت شده، گرفته شده است. “
او اضافه می کند که این شهابسنگ متعلق به یک کلاس از شهاب‌سنگ‌های کندریت کربن‌دار یا کندریت سی است که تغییرات کمتری دارند نسبت به بیش از ۴٫۵ میلیارد سال پیش که تشکیل شده‌اند و احتمالا در مداری فراتر از مدار مشتری قرار گرفته است.
بقایای ساختمانی
شهاب‌سنگ‌ها بخشی از بدنه‌های بزرگتر سیارکها بودند که به علت برخورد در فضا شکل گرفتند و از طریق نفوذ به اتمسفر زمین برجای ماندند. آرایش آنها می‌تواند به طور قابل ملاحظه‌ای از یک شهاب سنگ به سمت دیگر متفاوت باشد، که منعکس کننده ریشه‌های آنها در قسمتهای مختلف جسمی است که در قسمتهای مختلف منظومه شمسی تشکیل شده است.
سیارکها و دنباله‌دارها هر دو از دیسک گاز و گرد و غبار تشکیل شده است که زمانی خورشید جوان را احاطه کرده بود، اما در فاصله‌های مختلف از آن جمع شده بود، که بر ساختار شیمیایی آنها تأثیر می‌گذاشت. در مقایسه با سیارکها، دنباله‌دارها دارای بخشهای بزرگتر یخ آب و بیشتر کربن هستند و معمولا دورتر از خورشید خنک شدند.
محققین مانند نویسنده اصلی کارنگی لری نیتلر، با مطالعه شیمی و کانی‌شناسی شهابسنگ، می‌توانند جزئیات مربوط به شکل‌گیری آن را بازگو کنند و چگونگی پردازش شیمیایی آن را در طول سال‌های شکل‌گیری منظومه شمسی تجربه کنند.
تیم نیتلر در داخل شهاب سنگ لاپاز، یک قطعه غنی از مواد اولیه کربن را یافت که شباهت‌هایی را با ذرات گرد و غبار فرازمینی که در دنباله‌دارهایی دارد که در نزدیکی لبه‌های بیرونی منظومه شمسی شکل می‌گیرند.
تقریبا ۳ تا ۳٫۵ میلیون سال پس از تشکیل منظومه شمسی، در حالی که زمین هنوز در حال رشد بود، این شی کوچک – حدود یک دهم میلیمتر – ازسیارک در حال رشد، گرفته شد.
دیویدسون می گوید: “شهاب‌سنگ‌های اولیه ما تصویری از منظومه شمسی که ما می‌توانیم در آزمایشگاه مطالعه کنیم را ارائه می‌دهند.”
او اشاره می‌کند که شهابسنگهایی مانند لاپاز، مکان‌های عالی برای شکار قطعات میکروسکوپی ستاره‌ای هستند که توسط ستارگان پیش از تشکیل منظومه شمسی شکل گرفته‌اند. اما هیچ یک از تیم‌ها انتظار نداشتند مدارکی را برای یک بلوک ساختمانی دنباله‌دار در داخل یک شهاب سنگ پیدا کنند.
بازماندگان باستانی
دیویدسون می‌گوید: “زمانی که لری و کارل اولین عکس‌های الکترون‌های مواد غنی از کربن را به من نشان دادند، می‌دانستیم که ما به چیزی بسیار نادری نگاه می‌کنیم. این یکی از آن لحظه‌های هیجان‌انگیز است که شما به عنوان یک دانشمند تجربه می‌کنید.”
با انجام تجزیه و تحلیل مواد شیمیایی و ایزوتوپ پیچیده مواد، نیتلر و همکارانش – که علاوه بر دیویدسون، کونل الکساندر از کارنگی و همچنین روندا استروود و برادلی دگرگوریو از آزمایشگاه تحقیق نیروی دریایی ایالات متحده و ژوزف ترقیو رودریگز، کارلس موینا کامبرو و صفورا تنباکوئی از موسسه علوم فضایی در بارسلونا، کاتالونیا – توانستند نشان دهند که مواد احتمالا در منظومه شمسی بیرونی یخ زده همراه با اشیاء کمربند کوئیپری شکل می‌گیرند، جایی که بسیاری از دنباله‌دارها، منشا می‌گیرند.
نیتلر توضیح می‌دهد: “از آنجا که این نمونه مواد ساختمانی دنباله‌داری است که توسط یک سیارک مورد ضربه واقع شده و در داخل این شهابسنگ حفظ شده است، با ورود به جو زمین محافظت شده است.
وجود این مواد ابتدایی در داخل شهابسنگ نشان می‌دهد که به دلیل گاز اطراف، ذرات مانند آن از لبه‌های بیرونی منظومه شمسی، جایی که دنباله‌دارها و اشیا کمربند کوئیپری تشکیل شده‌اند، به منطقه نزدیک‌تر خارج مشتری، جایی که کندریت کربن‌دار تشکیل شده است، مهاجرت می‌کنند. این امر جزئیاتی در مورد نحوه معماری منظومه شمسی در مراحل اولیه تشکیل سیاره را نشان می‌دهد.
دیویدسون می‌گوید: “اکتشاف‌هایی مانند این اهمیت بازیابی شهاب‌سنگ‌های گرانبهایی مانند لاپاز از قطب جنوب است.” “ما هرگز نمی‌دانیم که چه اسراری در دل خود دارند.”
ترجمه: سارا سیدحاتمی
http://sunproject.ir
دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.