ستاره دنباله دار Swift-Tuttle – مادر پدیده شهاب باران Perseid – به وسعت ۱۶ مایل اکنون در حال گذار از دل فضا با سرعتی برابر با ۳۶ مایل در ثانیه است؛ یعنی ۱۵۰ برابر سرعت صوت.
«دونالد یومانس» محقق ارشد ناسا می گوید: اگر یک جرم آسمانی با این اندازه به زمین برخورد کند، انرژی ناشی از آن به اندازه ۳۰۰ برابر شهاب سنگی است که به عقیده دانشمندان با برخورد خود به زمین، منجر به انقراض نسل دایناسورهای شده است.
البته بزرگی و اندازه اجرام آسمانی، تنها نکته قابل توجه در مورد احتمال برخورد آنها با زمین و آثار آن نیست. در حالی که اثرات برخورد این اجرام بزرگ تقریبا نابود کننده است، نگرانی اصلی ناشی از گازهایی است که یک چنین برخوردی در جو زمین منتشر می کند.
اکسید سولفور ناشی از این برخورد منجر به سرمایش جو شده و پس از آن دی اکسید کربن، گرمای طولانی را به همراه خواهد داشت؛ بنابراین، این امر منجر به تغییر اساسی آب و هوا در کره زمین شده که یک دوره از انقراض نسل های شدید و گسترده را برای گونه های جانوری و گیاهی به همراه خواهد داشت.
البته این به معنای انقراض کامل نسل انسان و پایان تمدن بشری نخواهد بود. اگر یک جرم بزرگ آسمانی در وسط اقیانوس سقوط کند، در حالی که می تواند منجر به زمین لرزه و سونامی شود، تأثیرات جوی آن توسط اقیانوس کم اثر می شود. در نتیجه با توجه به اینکه ۷۰ درصد سطح زمین پوشیده از آب است، جای چندان نگرانی برای نسل بشر نیست.
http://www.parssky.com
دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.