تا تاریخ سیزدهم اکتبر ۲۰۱۶، ستاره شناسان وجود ۳۳۹۷ سیاره فراخورشیدی که بطور بالقوه قابلیت سکونت دارند را از لیستی متشکل از ۴۶۹۶ سیاره ی کاندیدا(که بین سال های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۵ کشف شده اند)تایید کرده اند. برخی از این سیارات به طور مستقیم مورد مشاهده قرار گرفته اند، یعنی به بیان ساده تر در یک فرایند تصویربرداری مستقیم کشف شده اند. با این حال اکثریت قریب به اتفاق آنها به طور غیر مستقیم و با کمک روش «سرعت شعاعی» و یا «روش عبوری یا ترانزیت» یافته شده اند.
در روش اول، وجود سیارات از تاثیر گرانش آنها بر نور ستاره مادر استنباط می شود. ستاره شناسان اساسا با با توجه و اندازه گیری میزان عقب و جلو رفتن ستاره اگر دارای یک منظومه سیاره ای باشد، جرم سیاره هایش را محاسبه می کنند. اما در روش دوم هنگامی که سیاره به طور مستقیم از مقابل ِ ستاره ی مادری اش عبور می کند و باعث کم نور شدن آن می میگردد، کشف می شود. در این روش اندازه و جرم سیاره بر اساس میزان کاهش نور ستاره برآورد می شود.
تلسکوپ فضایی موسوم به «ماموریت کپلر» (Kepler Mission) تاکنون حدود ۱۵۰۰۰۰ ستاره را مورد مشاهده قرار داده است، که این تعداد در چهار سال اول ماموریت آن عمدتا شامل ستاره های کلاس M می شود، این نوع ستاره ها با عنوان کوتوله های سرخ نیز شناخته می شوند، آنها جرمی کمتر از ستارگان درخشان دارند، و سخت تر از آنها قابل مشاهده هستند.
از نوامبر ۲۰۱۳ تلسکوپ کپلر وارد مرحله جدیدی موسوم به ماموریت K2 شده است. در این مرحله کپلر بیشتر بر روی ستاره های کلاس K و کلاس G که تقریبا در حد و اندازه خورشید ما گرم و درخشان هستند متمرکز شده است. براساس اطلاعات اخیر بدست آمده از مرکز پژوهشی ایمز ناسا، کپلر کشف کرده است که ۲۴ درصد از ستاره های کلاس M ممکن است دارای سیاراتی هم سایز زمین (مثلا سیاراتی که کمتر از ۱٫۶ برابر شعاع زمین هستند) با شرایطی مستعد سکونت باشند. بر همین اساس، با توجه به شمار ستاره های کلاس M در کهکشان حدود ۱۰ میلیارد سیاره قابل سکونت مشابه ِ زمین وجود دارد.
به همین ترتیب با توجه به اطلاعات بدست آمده از فاز K2 از ماموریت کپلر، حدود یک چهارم ستاره های بزرگتر مورد بررسی قرار گرفته نیز سیاراتی به اندازه ی زمین به دور خود دارند که شرایطی مناسب برای سکونت دارند. بنابراین می توان تخمین زد که به معنای واقعی کلمه، ده ها میلیارد سیاره که بالقوه قابلیت سکونت دارند در کهکشان وجود دارد. در سال های آینده، ماموریت های جدیدی راه اندازی خواهند شد، مانند تلسکوپ فضایی جیمز وب(JWST) و تلسکوپ فضایی تس (TESS).
این ماموریت ها قادر خواهند بود سیارات کوچکتری که بر مدار ستاره های کم نورتری قرار دارند را تشخیص دهند و حتی ممکن است امکان حیات بر روی آنها را نیز تعیین کنند. هنگامی که این ماموریت های جدید آغاز شوند، ما می توانیم تخمین های بهتری از اندازه و تعداد سیاراتی که به دور یک ستاره معمولی می گردند داشته باشیم، همچنین ما قادر خواهیم شد برآور های دقیق تری از تعداد سیارات موجود در کهکشان بدست آوریم. اما تا آن زمان، همین تعدادی هم که محاسبه شده است دلگرم کننده است، و همین مقدار هم نشان می دهد که شانس پیدا کردن هوش فرازمینی در آینده بسیار بالاست!
ترجمه: امین میرزایی/ سایت علمی بیگ بنگ
منبع: universetoday.com
دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.