شاید اگر مدار سیاره‌ی مشتری نسبت به خورشید تغییر نکرده بود، زهره چهره‌ی جهنمی کنونی را نداشت. جرم مشتری دو و نیم برابر جرم کل سیاره‌های منظومه‌ی شمسی است. از این رو این سیاره به دلیل ماهیت غول‌آسای خود، توانایی ایجاد اختلال در مدار سیاره‌های دیگر را دارد.
مشتری در آغاز شکل‌گیری خود در ابتدا به خورشید نزدیک شد و سپس به دلیل تعامل با دیسک شکل‌گیری سیاره‌های دیگر، از خورشید فاصله گرفت. این جابه‌جایی بر سیاره‌ی زهره هم تأثیر گذاشت. طبق رصد‌های به دست آمده از منظومه‌های سیاره‌ای دیگر، انتقال سیاره‌های غول‌آسای مشابه مشتری پس از شکل‌گیری، پدیده‌ای متداول است. این یافته‌ها در مجله‌ی Planetary Science منتشر شدند.
منبع :www.zoomit.ir
دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.