درحالحاضر، ماه هر سال ۳٫۸ سانتیمتر از زمین دور میشود که در حدود سرعت رشد ناخنهای شما است. در همین حین، ماه زمین را میکشد و سرعت چرخش سیاره را کند میکند. درنتیجه این اتفاق، هر ۴۰ هزار سال، روزهای ما یک ثانیه طولانیتر میشود. اگر دو ماه وجود داشته باشند، این روند تسریع خواهد شد.
میلیونها سال دیگر، روز ۱۶ درصد طولانیتر خواهد بود و بیش از ۲۸ ساعت طول خواهد کشید. اکنون کمی زمان اضافی در روز ممکن است خیلی خوب بهنظر برسد، اما مشکلی که وجود دارد این است که ماه اضافه به سمت ماه کنونی حرکت خواهد کرد و اینجا است که خطر واقعی پیش میآید.
پس از میلیونها سال، دو ماه با هم برخورد خواهند کرد. این برخورد آنقدر عظیم خواهد بود که هسته ماهها متلاشی خواهد شد، گدازه از مرکز آنها فوران خواهد کرد و به فضا پرتاب خواهد شد. درهمینحین، بقایا در همه جهات پرتاب میشود و برخی از آنها به زمین برخورد میکند و دهانههای برخوردی عظیمی را ایجاد خواهد کرد. این اتفاق، رویدادی آخرالزمانی برای کل حیات روی زمین خواهد بود.
بقایایی که به زمین برخورد نمیکند، توسط گرانش زمین به دام انداخته میشود و حلقهای را در اطراف استوا تشکیل میدهد که چیزی شبیه حلقههای دور زحل خواهد بود و البته مدت زیادی دوام نخواهد داشت. درعرض چند سال، بقایای حاصل از برخورد بین ماهها به هم میپیوندد و جسم بزرگ و منفردی را تشکیل میدهد که شاید حیاتی که باقی بماند آن را ماه یا چیز بهتری بنامد. نتیجه نهایی این رخدادها این خواهد بود که یک ماه به دور زمین در گردش خواهد بود و عصر دیگری از حیات آغاز خواهد شد.
منبع : phys.org scienceabc insider
دیدگاهها بسته شدهاند.