ریشه لغوی

نام اوژیت از کلمه یونانی Auge به معنی جلا اقتباس شده است (به واسطه منظره سطوح کلیواژ آن) و در سال ۱۷۹۲ یکی از دانشمندان () کلیه بلورهای تیره رنگ سنگهای بازالتی را به این نام خوانده است.

دید کلی

اوژیت جز پیروکسنها است و در سیستم منو کلینیک متبلور می شود. عنصر تیتان در اوژیت نسبتا کم و مقدار TiO2 در تیتانوژیت غالبا بین ۳ تا ۶ درصد است. کرم یکی از عناصر کم مقدار و مهم اوژیتهای غنی از منیزیم می باشد و بر عکس عنصر منگنز در اوژیتهای دارای آهن زیاد مشاهده می گردد. از یونهای قلیایی موجود در اوژیت مخصوصا سدیم را می توان نام برد و مقدار Na2O این کانی معمولا بین ۵/. تا ۸/۰ درصد تغییر می نماید.

مشخصات اوژیت

رنگ اوژیت متغیر و ممکن است قهوه ای روشن، قهوه ای، قهوه ای مایل به ارغوانی، سبز یا سیاه باشد و جلای آن شیشه ای است. انواع امفاسیت و فاسائیت به رنگهای سبز روشن تا سبز تیره دیده می شود. سختی اوژیت ۵ تا ۶ وزن مخصوص آن بین ۹۶/۲ تا ۵۲/۳ تغییر می نماید.

تجزیه اوژیت

مواد حاصل از تجزیه اوژیت متنوع و از همه بیشتر اورالیت است. طبق نظریه وینشل اورالیت نوعی هورنبلاند ثانوی است که از یک بلور یا اجتماعی از بلورهای منشوری کوچک تشکیل شده و جانشین بلورهای پیروکسن میگردد. این تجزیه معمولا از اطراف یا امتداد کلیواژهای کانی اولیه شروع شده و در داخل آن پیشروی می نماید. بعضی از مولفین معتقدند که اورالیت نوعی آمفیبول ترمولیت-اکتینولیت است که به واسطه تجزیه هیدروترمال به وجود می آید.
] http://daneshnameh.roshd.ir