گرد و غبار موجود در ماه مشکل بزرگی است، پیش از آنکه انسان به سطح ماه سفر کند، هیچکس ایدۀ قاطعی درباره شرایطِ حاکم بر سطح ماه نداشت. اما آنچه فضانوردان ماموریت‌های آپولو دریافتند، چیزی غیر منتظره و نگران‌کننده بود. به جای دریاهایی از گرد و غبارِ مایع مانند، آنها دریافتند که برخورد شهاب‌سنگ‌های کوچکی با قدمت چند میلیارد سال، باعث پدیدار شدن لایه‌ای از گرد و غبار سیلیکاتی در سطح ماه شده که ویژگی‌های نامناسبی دارند.
گرد و غبار در ماه رفتار نسبتا متفاوتی نسبت به گرد و غبار در زمین دارد. برای مثال، این ذرات غبار تیز هستند. زیرا در ماه باد نمی‌آید و گرد و غبار هرگز ساییده نمی‌شوند و به همین دلیل در صورت استنساق عمیق توسط فضانوردان، به راحتی می‌تواند به سلول‌های ریه نفوذ کرده و آنها را تخریب کند.
ناسا قصد دارد مجددا سفر سرنشین‌دار به ماه داشته باشد، به همین منظور باید مشکل گرد و غبار را طوری مدیریت کند تا برای فضانوردان خطرناک آفرین نباشد. این سازمان به‌دنبال راه‌حل‌هایی برای این حل این مسئله در سه موضوع است که شامل برخاستن گرد و غبار ماه هنگام فرود فضاپیما، تحمل گرد و غبار توسط لباس‌های فضایی و همچنین کنترل آن می‌شود. خوشبختانه ناسا این مشکلات را جدی گرفته و در حال توسعه چندین فیلتر گرد و غبار بسیار حساس است. یکی از استراتژی‌های امیدوارکننده، پوشاندن سطوح حساس با یک محافظ الکترودینامیک است.
سایت علمی بیگ بنگ / منابع: newatlas.com , NASA , apod
دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.