خبری که در ادامه می‌خوانید شاید قدیمی شده باشد، اما رویدادی است که چندی پیش مجدداً شاهد رخ دادنش بودیم. بنابراین بی‌مناسبت نیست تا نگاهی مختصر به این پدیده و اثرات آن روی کره خاکی دوست‌داشتنی‌مان داشته باشیم. با ما همراه شوید.
در ۳۱ آگوست سال ۲۰۱۲ و در ساعت ۴:۳۶ دقیقه بعدازظهر ،یک رشته دراز از ذرات خورشیدی که در اتمسفر آن یعنی کورونا (Corona) شناور بود، به خارج از اتمسفر خورشید و بدرون فضا فوران کرد. معمولاً بادهای خورشیدی عامل اصلی چنین فوران‌هایی هستند. گاهی اوقات شدت این بادها یا همان طوفان‌های مغناطیسی از حد معینی بالاتر رفته و از قدرت بیشتری برخوردار هستند؛ در این حالت آنها را “ Corona Mass Ejection” یا فوران‌های تاج خورشیدی (به اختصار CME) می‌نامند. در چنین وضعیتی خورشید قادر به حفظ این ذرات در جو خود نبوده و آنها به درون فضا رها می‌شوند. CME با سرعت ۹۰۰ مایل بر ثانیه حرکت می‌کند؛ اما قادر نیست مستقیماً رهسپار زمین شود. فوران‌های خورشیدی در عوض با منطقه مغناطیسی پیرامون زمین یا همان مگنتوسفر تماس یافته و موجی از ذرات باردار خورشیدی با تأثیر روی مگنتوسفر، باعث ظهور شفق قطبی زیبایی در نزدیکی دو قطب کره زمین می‌شوند. https://www.zoomit.ir/
دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.