در ایران به غیر از فیروزه و عقیق و کمی هم یاقوت اطلاع چندانی از سایر سنگ ها در دست نیست و استفاده مناسبی هم از آنها به عمل نمی آید، با اینحال صنعانی در این باره می گوید: هم اکنون بیش از ۶۰۰ نوع سنگ و گوهر قیمتی و تزئینی در جهان شناسایی شده که ایران به تنهایی ۷۰ درصد آنها را در اختیار دارد، اما نه کسی به فکر استخراجشان است و نه می دانند پس از استخراج با آنها چه کنند.
در نمایشگاه دریای نور، تندیس هایی سنگی از حیوانات، اشیا، میوه ها و حتی اسطوره های تاریخی به چشم می آید. سنگ های به نمایش درآمده مجموعه ای از فیروزه، عقیق، کریستال، فلوراید، کیانیت، کریز، کولا، گارنت، کوارتز صورتی، یشم و… را دربرمی گیرند و برخی از آنها از حیث نوع سنگ و کار هنری که رویشان صورت پذیرفته، فوق العاده گرانبها هستند.
با این حال صنعانی می گوید تا به حال نه به ارزش این آثار فکر کرده و نه به تعداد آنها، بلکه هدف او آشنا کردن مردم ایران با انواع سنگ های قیمتی است و این که کشورشان چه ثروتی از این رهگذر در اختیار دارد و چگونه می تواند از آنها در عرصه علم، صنعت و هنر استفاده کند.
کلکسیون سنگ های صنعانی البته از کم نظیرترین کلکسیون های جهان به شمار می رود؛ چه آن که مهم ترین موزه سنگ های تزئینی جهان در آمریکا ۹۷ نوع سنگ و گوهر را در خود جای داده است، اما مجموعه ای که او فراهم آورده از 140 نوع سنگ و گوهر تزئینی نادر شکل یافته که یک رکورد جهانی به شمار می آید.
هرچند که ارزش سنگ ها را می توان با یک نگاه ساده نیز دریافت، اما توضیحات مهندس صنعانی ابعاد حیرت آوری از ارزش افزوده آنها را روشن می سازد. او می گوید: امروزه در کشور ما یک تن سنگ کوارتز یعنی یک میلیون گرم به قیمت ۴۰ هزار تومان در بازار به فروش می رسد، در حالی که با دادن تراش به سنگ ها و پرداخت جزیی آنها، یک گرم را می توان در بازار جهانی به بهای یک دلار به فروش رساند و بدین ترتیب بهای یک تن را به یک میلیون دلار رساند!
با این وصف تأسف عمیق این مجموعه دار به سبب نبود علم و فناوری مناسب در استخراج و فرآوری سنگ ها جای شگفتی ندارد. آن هم در شرایطی که از آلمان و ایتالیا و چین گرفته تا هند و پاکستان و حتی افغانستان بهره درخوری از استخراج و تراش سنگ ها به دست می آورند. بدیهی است که بهره برداری علمی از سنگ و توجه به جنبه های صنعتی و هنری آن علاوه بر درآمدزایی (آن هم با سرمایه گذاری نه چندان زیاد) در ایجاد اشتغال سهم به سزایی خواهد داشت.
در این صورت پیشنهاد کسی که 20 سال از عمر خویش را صرف مطالعه بر روی سنگ ها کرده چیست؟ او پاسخ می دهد: کارشناسان برای فعال کردن این بخش در اقتصاد کشور ۵ راهکار اساسی را پیشنهاد داده اند که عمل به آنها موفقیت بزرگی را برای ایران در حوزه سنگ های تزئینی و قیمتی رقم خواهد زد.
وی ادامه می دهد: نخستین راهکار ارایه شده ایجاد رشته های گوهرشناسی و تراش سنگ های قیمتی در دانشگاه ها یا حداقل آموزش آنها در مراکز فنی و حرفه ای است.
صنعانی می افزاید: تأسیس موزه ملی گوهر و سنگ و تهیه شناسنامه ای از سنگ های ارزشنمد موجود در ایران و جهان راهکار دومی است که از سوی کارشناسان ارایه شده است.
او در خصوص راهکار سوم نیز می گوید: وارد کردن فناوری ماشین آلات استخراج و تراش سنگ که از تکنولوژی پیچیده و گران قیمتی نیز برخوردار نیستند از دیگر عوامل فعال کردن صنعت گوهر تراشی در ایران است.
صنعانی به روز کردن اطلاعات مربوط به انواع سنگ های موجود و شناسایی معادن سنگ در سراسر کشور را راهکار چهارم کارشناسان خواهنده و اظهار می دارد: سرمایه گذاری دولت و بخش خصوصی در امر استخراج و پرداخت سنگ ها نیز آخرین راهکار در این بخش است.
به هر روی توسعه نیافتگی بخش سنگ در کشور موجب شده که صنعانی طی ۵ سال گذشته نمونه های خام سنگ های ایرانی را پس از گردآوری به چین بفرستد تا پس از ساخته و پرداخته شدن به کشور بازگردانده شوند. تنها دیدن نمونه هایی از تندیس های سنگی که در چین ساخته شده اند و در نمایشگاه دریای نور به نمایش درآمده اند، نشان خواهد داد که سنگ ها – حتی آنها که به ظاهر بی ارزش و در دسترس هستند – چه ثروتی به شمار می آیند و فرصت استفاده از این ثروت چگونه از دست می رود.
این گوهر شناس برجسته تبریزی کار با این دستگاه های تراش سنگهای قیمتی را بسیار ساده خوانده و می گوید: کار با این دستگاه ها به مهارت زیادی احتیاج نداشته و نیروی غیرماهر و غیر متخصص نیز می تواند تنها با دارا بودن سواد خواندن و نوشتن اندازه گیری و پس از گذراندن یک دوره آموزشی 60 روزه، صاحب یک هنر، صنعت و یک شغل شوند.
وی با اشاره به نیروی بالقوه فعال و توانمند جامعه که بیش از سه میلیون نفر برآورد می شوند، اشتغال آفرینی صنعت گوهر تراشی را قابل توجه عنوان کرده و می افزاید:این صنعت می تواند ثروتی حدود 150 هزار میلیارد تومان و صادراتی کمتر از 10 میلیارد دلار را نصیب کشور کند.
صنعانی ادامه می دهد: اشتغال زایی این صنعت به گونه ای است که با تاسیس هر کارگاه یا کارخانه تولید و فرآوری سنگ می توان برای 20 تا 100 نفر به طور مستقیم اشتغال ایجاد کرد که به تبع میزان اشتغال غیر مستقیم ایجاد شده آن نیز کم تر از این مقدار نخواهد بود.
صنعانی تصریح می کند: یک واحد سنگ 30 گرمی در بازار جهانی به طور متوسط قیمتی برابر 30 یورو دارد،این در حالی است که ما می توانیم آن را در داخل کشور با قیمتی کمتر از یک یورو تولید و فرآوری کنیم .
وی در اختیار داشتن بیش از 50 درصد معادن و منابع انواع سنگ های گوهرین را امتیاز دیگری برای صنعت گران این رشته دانسته و می گوید: صنعت گوهر تراشی قادر خواهد بود به عنوان یک صنعت مولد خانگی به کار گرفته شده و زنان سرپرست خانوار، معلولان، و اقشار کم درآمد را صاحب اشتغال و درآمد کند.
صنعانی همراهی و همکاری دولت را در راه اندازی و اجرای این پروژه بسیار مهم و موثر دانسته و اظهار می دارد: توسعه اشتغال زایی این صنعت نیاز به عزم ملی دارد و دولت باید با رفع بروکراسی های غیر ضروری مسیر را برای توسعه این صنعت باز بگذارد.
صنعانی با بیان اینکه حاضر است اطلاعات و تجربه های خود درباره سنگ ها را در اختیار همه سازمان های مرتبط با این امر قرار دهد تا شاید برای فعال کردن این بخش به کار آید، اما «فعلاً کسی از او در این مورد توضیحی نخواسته است»! و شاید اصلاً کسی نمی داند که چنین کسی چنین کار سترگی را به انجام رسانده یا چنین نمایشگاهی در گوشه ای از پایتخت برپا شده است؛ نمایشگاهی که تنها یک پیام دارد: سنگ ها را جدی بگیریم
http://polyps.persianblog.ir/
دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.