در ماه‌های اخیر با خبرهایی مانند “برخورد سیارک با زمین” یا “عبور سیارکی بزرگ در نزدیکی زمین که احتمال برخورد آن با زمین وجود داشت، رو به رو شدیم، اما این برخوردها هرگز رخ ندادند. گاهی اوقات سیارک‌ها از نزدیکی زمین عبور می‌کنند و همانطور که در گذشته نیز رخ داده، ممکن است به زمین برخورد کنند و فاجعه‌ای بزرگ مقیاس در سطح جهان ایجاد کند. موضوع جالب توجه این است که برخورد سیارک با زمین، تنها رویداد طبیعی است که می‌توان از وقوع آن پیشگیری کرد.
چند نمونه از برخورد سیارک با زمین
صبح روز ۳۰ ژوئن سال ۱۹۰۸ میلادی، انفجاری عظیم بر فراز جنگل‌های بکر تایگا در قلب سیبری رخ داد. این انفجار حاصل ورود یک سیارک با ابعاد تقریبی ۴۰ تا ۵۰ متر به جو زمین بود که در فاصله ۲۴ کیلومتر از سطح سیاره اتفاق افتاد. علت آن نیز بالا رفتن شدید دمای سیارک، به خاطر اصطکاک در اتمسفر بود. این انفجار مساحتی به اندازه ۲۱۵۰ کیلومتر مربع از جنگل تایگا را کاملاً تخریب کرد و تخمین زده شد که ۸۰ میلیون گونه جانوری و گیاهی را از بین برده است. در حقیقت این سیارک به زمین برخورد نکرده بود که گودالی از آن به جا بماند، بلکه تمام این ویرانی‌ها به دلیل انفجار آن بر فراز زمین بود.
۱۰۵ سال پس از فاجعه ذکر شده، سیارک دیگری باز هم در روسیه و این بار در نزدیکی شهر چلیابینسک، پس از وارد شدن به جو زمین منفجر شد. هرچند ابعاد این سیارک کوچک‌تر و در حد ۲۰ متر بود، انفجار آن انرژی معادل ۳۰ تا ۴۰ برابر قوی‌تر از انرژی انفجار اتمی هیروشیما تولید کرد و باعث آسیب دیدن ۱۲۰۰ انسان و شکسته شدن شیشه‌های زیادی شد.
روش قطعی رفع تهدید سیارک‌ها
انجمن علوم سیاره‌ای، راه حلی را برای جلوگیری از برخورد سیارک به زمین ارائه کرده است که شامل پنج بخش می‌شود. این پنج بخش شامل پیدا کردن سیارک، دنبال کردن سیارک، شناخت سیارک، جلوگیری از برخورد سیارک و همکاری و آموزش همگانی می‌شود.
پیدا کردن سیارک: ستاره‌شنایان با استفاده از تلسکوپ‌های قدرتمند زمینی یا فضایی، در طول ساعت‌ها یا روزها عکس‌های متعددی از آسمان می‌گیرند و سپس این عکس‌ها را پشت سر هم به نمایش در می‌آورند. ستاره‌های پس زمینه به دلیل فاصله بسیار دور خود حرکت قابل توجهی نخواهند داشت، اما تفاوت موقعیت اجرام دیگر مانند سیاره‌ها و سیارک‌ها را که به زمین نزدیک‌تر هستند، می‌توان مشاهده کرد سپس با مقایسه این اجرام با کاتالوگ آسمان، آن‌هایی که از قبل کشف شده‌اند مشخص می‌شوند. آن دسته از اجرام متحرکی که در این کاتالوگ‌ها وجود ندارند، به مرحله بعد می‌روند تا ماهیت آنها مشخص شود.
دنبال کردن سیارک: پس از پیدا کردن جسمی متحرک در زمینه آسمان، مختصات جسم در صفحه وب مرکزی بررسی ریزسیاره‌ها ثبت می‌شود تا دیگر رصدخانه‌ها و تلسکوپ‌های سراسر دنیا با رصد پی در پی، ماهیت و مدار آن را پیش بینی کنند. با مشخص شدن مدار سیارک، میزان احتمال برخورد آن به زمین مشخص خواهد شد. هر چه تعداد رصدها بیشتر باشد، عدد به دست آمده دقیق‌تر خواهد بود. البته ممکن است انجام دادن این فرآیند سال‌ها طول بکشد.
شناخت سیارک: هر سیارک ویژگی‌های متفاوتی نسبت به سیارک‌های دیگر دارد. بعضی از آنها سنگی هستند و ذراتشان از طریق گرانشی ضعیف و شکننده به یکدیگر متصل شده‌اند. گاهی اوقات نیز دو سیارک در سیستمی دوتایی در حال گردش به دور یکدیگر هستند. علاوه بر این در زمینه ترکیبات سازنده، اندازه، جرم و زاویه چرخش، سیارک‌ها تفاوت‌های قابل توجهی با یکدیگر دارند. به منظور جلوگیری از برخورد سیارک با زمین، باید همه ویژگی‌های ذکر شده با دقت در نظر گرفته شود.
جلوگیری از برخورد سیارک: در صورتی که طی مراحل بالا سیارکی پیدا شود که مدارش به زمین منتهی شود، باید با دو روش منفجر کردن سیارک یا منحرف کردن مسیر حرکت، مانع برخورد آن به زمین شد. هر چه زمان بیشتری داشته باشیم، راه‌های کم خطرتری را می‌توان امتحان کرد.
راه‌های پیشگیری از برخورد سیارک‌ها به زمین
روش‌های مختلفی برای پیشگیری از برخورد سیارک‌ها به زمین وجود دارد که شامل کشانه گرانشی، کند و سوز لیزری، برخورد فیزیکی و استفاده از بمب اتمی می‌شود. در روش کشانه گرانشی، فضاپیمایی به سمت سیارک فرستاده می‌شود، این فضاپیما با استفاده از گرانشی که دارد، مسیر حرکت سیارک را به آرامی تغییر می‌دهد و از مدار زمین دور می‌کند. البته این روش نیازمند زمان زیادی است.
در روش کند و سوز لیزری با تاباندن اشعه لیزر به سطح سیارک، مواد سطح آن تصعید می‌شود و فشار حاصل از خارج شدن این مواد، جهت مدار سیارک را عوض می‌کند. در روش برخورد فیزیکی همانطور که از نامش مشخص است، یک فضاپیما مستقیماً به سیارک برخورد می‌کند تا جهت حرکتش را تغییر دهد. به نظر می‌رسد این روش کامل‌ترین و بهترین روشی است که در برابر خطرات احتمالی سیارک‌ها به کار می‌رود.
علاوه بر این با استفاده از بمب اتم می‌توان از زمین در برابر برخورد سیارک‌ها محافظت کرد. روش اول، انفجار مستقیم بمب روی سطح سیارک و خرد کردن آن است. راه دوم نیز منفجر کردن بمب در نزدیکی سیارک است که بر اثر موج ضربه حاصل از انفجار و همچنین فشار مواد خارج شده از سطح، به دلیل تصعید حاصل از گرمای انفجار، مسیر حرکت سیارک عوض می‌شود و به زمین برخورد نمی‌کند.
منبع: ایمنا
دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.