زغالسنگ کانی پر انرژی است، که از بقایای درختان، بوتهها و سایر گیاهان زندهٔ میلیونها سال پیش به وجود میآید. نشو و نمای این گیاهان در دورههایی که آب و هوای زمین ملایم و مرطوب بود، صورت گرفت. زغالسنگ، یک سنگ رسوبی است. به زغالسنگ ابتدایی که پوک است و مواد فرار زیادی دارد تورب میگویند تورب نامرغوبترین نوع زغالسنگ است قسمت اعظم این ذخایر تقریباً ۲۵۰ میلیون سال پیش پدید آمدند. سپس اوضاع برای رشد سرخسهای دانهدار گرمسیری بسیار عظیم و درختان بدون گل غول پیکر، در باتلاقهای وسیع فراهم شد. این گیاهان بعد از خشک شدن و از بین رفتن به داخل باتلاقها میافتادند و بر اثر خروج اکسیژن، فساد بیهوازی تسریع میشد. پوشش گیاهی به مادهای لجن مانند، به نام پیت (Peat) تبدیل شد. پیت در زیر فشار خشک و سخت شد و به زغالسنگ پیت (لنیت یا لیگنیت، که به زغالسنگ قهوهای نیز موسوم است) تبدیل شد. فشار بیشتر و گذشت زمان، زغالسنگ قیردار را به وجود آورد، که هر ۶ متر ضخامت رسوب گیاهان نخستین به ۰٫۳ متر زغالسنگ تبدیل شده بود که به آن بیتومین میگویند و در نهایت سختترین و مرغوبترین نوع زغالسنگ، یعنی آنتراسیت (Anthracite) را به وجود آورد. https://fa.wikipedia.org/
دیدگاهها بسته شدهاند.