ماشینکاری آلیاژهای تیتانیوم به دلیل استحکام در دمای بالای آن، هدایت حرارتی بسیار پایین، مدول الاستیسیته نسبتاً کم و واکنشپذیری شیمیایی بالا بسیار دشوار است. مشکلات اصلی در ماشین کاری این آلیاژها که ناشی از خواص ذاتی ماده است، عبارتند از:
- دمای برش بالا: بخش بزرگی (حدود ۸۰ درصد) از حرارت تولید شده هنگام ماشینکاری آلیاژ Ti6Al4V (متداولترین آلیاژ تیتانیوم) به ابزار انتقال مییابد. هدایت حرارتی کم آلیاژهای تیتانیوم (۱/۶ فولاد) سبب آن میشود که حرارت نتواند توسط جریان سریع براده و قطعه کار دفع نشود.[۲۱] بررسی توزیع درجه حرارت در ماشین کاری آلیاژهای تیتانیوم نشان دادهاست که منطقه متأثر از حرارت در این آلیاژ به خاطر تشکیل برادههای نازکتر (و در نتیجه سطح تماس کمتر ابزار و براده) بسیار کوچکتر است، طوریکه دمای نوک ابزار به ۱۱۰۰ درجه سانتیگراد میرسد.[۲۲]
- فشارهای برش بالا: اگرچه نیروهای برشی و توان مصرفی در حین ماشینکاری آلیاژهای تیتانیوم با فولادها یکسان یا حتی کمتر است، به دلیل سطح تماس کمتر براده و ابزار (۱/۳ فولاد) و تا حدودی مقاومت آلیاژ تیتانیوم در برابر تغییر شکل (تا ۸۰۰ درجه سانتیگراد)[۲۳] تنشهای مکانیکی در مجاورت لبه ابزار بسیار بالاتر است.
- چتر: پدیده چتر به عنوان یکی دیگر از مشکلات اصلی ماشینکاری آلیاژهای تیتانیوم به خصوص در حالت پرداخت مطرح است. مدول الاستیسیته پایین آلیاژهای تیتانیوم علت اصلی چتر در حین ماشینکاری میباشد. هنگامی که آلیاژ در معرض فشار برش قرار میگیرد تا دو برابر فولاد کربنی تغییر شکل مییابد و یک حالت برگشت فنری قوی پشت لبه برشی به وجود میآید که به سایش زودرس ابزار، ارتعاش و دمای برش بالاتر میانجامد.[۲۴] این ارتعاش ایجاد شده به صورت حرکت منقطع یا پرشی ابزار در ورود به منطقه برش ظاهر میشود که به نوعی تعریف پدیده چتر است.[۲۵]
- جنس ماده ابزار: تیتانیوم و آلیاژهایش تقریباً با مواد تشکیل دهنده تمام ابزارهای متداول در دمای بالای ۵۰۰ درجه سانتیگراد واکنش شیمیایی میدهد. علاوه براین، تمایل برادهها به جوش خوردگی در اثر فشار به ابزار و ایجاد سایش اصطلاحاً چسبنده (که در اثر نفوذ ماده براده به سطح ابزار حاصل میشود)، ضرورت انتخاب ابزار مناسب برای ماشینکاری آلیاژهای تیتانیوم را دوچندان کردهاست.https://fa.wikipedia.org/
دیدگاهها بسته شدهاند.