منجمان امواج رادیویی ساطع‌شده از سیانید ایزوپروپیل را شناسایی کردند و این کار مانند پیدا کردن سوزن در انبار کاه بود. چنین کشفی نشان می‌دهد مولکول‌های پیچیده مورد نیاز برای حیات، احتمالا از فضای میان‌ستاره‌ای نشات گرفته‌اند. دانشمندان با استفاده از آرایه میلی‌متری/زیرمیلی‌متری بزرگ آتاکاما موسوم به «رصدخانه آلما» ناحیه گازی شکل‌گیری ستاره‌ای Sagittarius B2 را مطالعه کردند. محققان دانشگاه کورنل، موسسه نجوم رادیویی ماکس پلانک آلمان و دانشگاه کلن این ناحیه را بررسی کردند.
مولکول‌های آلی که معمولا در چنین نواحی شکل‌گیری ستاره‌ای یافت می‌شوند، دارای ستونی از اتم‌های کربن هستند که در زنجیره‌ای مستقیم آرایش شده‌اند. اما ساختار کربنی مولکول سیانید ایزوپروپیل، خوشه‌ای است و این موضوع آن را به نخستین مولکول از این دست در فضای میان‌ستاره‌ای تبدیل می‌کند. این کشف دریچه جدیدی را به وادی پیچیدگی مولکول‌هایی باز می‌کند که می‌توانند در فضای میان‌ستاره‌ای شکل گیرند و چنین مولکول‌هایی راه خود را به سطح سیارات پیدا می‌کنند.
ساختار کربنی خوشه‌بندی سیانید ایزوپروپیل ویژگی معمول مولکول‌های موردنیاز برای حیات از قبیل آمینو اسیدهاست و آمینو اسیدها بلوک‌های سازنده پروتئین‌ها را تشکیل می‌دهند. این دستاورد نشان می‌دهد مولکول‌های زیستی مهمی مانند آمینواسیدها که معمولا در شهاب‌سنگ‌ها یافت می‌شوند، در فرآیند آغازین شکل‌گیری ستاره‌ای و حتی پیش از شکل‌گیری سیاراتی مانند زمین، به وجود آمده‌اند. جزئیات این مطالعه در مجله Science منتشر شد.
منبع:bigbangpage.com
دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.