همه ما بر روی زمین زندگی می کنیم، ۵۰۰ میلیون سال بعد، گرمای تدریجیِ خورشید تمام زندگی بر روی زمین را می خشکاند. سپس باید از اینجا نقل مکان کنیم. حتی اگر این ضرب الاجلِ ۵۰۰ میلیون ساله را نیز به سلامت بگذرانیم ، خورشید در حدود ۵ میلیارد سال بعد به شکل یک غول سرخ در خواهد آمد و زمین را می بلعد. بیایید گزینه هایی که در اختیار داریم را مرور کنیم. می توانیم بمیریم یا می توانیم از زمین نقل مکان کنیم. درست همانند هر الگوی علمیِ دیوانه، صد راه مختلف وجود دارد.
می توانیم راکت های قدرتمندی در خارج از زمین قرار دهیم تا زمین را در مسیرِ مخالف کمی هل دهند. می توانیم یک تلپورترِ غول پیکر بسازیم و زمین را در یک محلِ جدید بصورت اتم به اتم تفکیک کنیم، به طور مکرر اشیا را به داخل زمین انتقال دهیم و در نهایت آن را از مدار خارج کنیم و همچنین به احتمال زیاد محور یا محلِ آن را تغییر دهیم. می توانیم یک چاله ی بسیار بزرگ در مرکز زمین حفر کنیم و کلاهک های درونِ زمین را به طور مکرر منفجر کنیم که باعث می شود ماده ی مذاب در فضا پخش شود و ما را مثل یک بالنِ باد شده به طرف جلو هدایت کند. مطمئنأ این قضیه کمی دیوانه وار به نظر می رسد. می توانیم یک یدک کشِ گرانشی بسازیم و زمین را به آرامی از خورشید دور کنیم. یدک کشِ گرانشی چیست؟ فریزر کین: اگر حالم را بپرسید، بسیار خوب هستم.
می توانید یک بادبانِ خورشیدی بسازید که جرمِ عظیمی به آن متصل است. این وزنِ غول پیکر تمایل دارد به سمت زمین حرکت کند و زمین نیز به آرامی به سمت این وزن کشیده می شود. این بادبانِ خورشیدی به وسیله ی خورشید به عقب هل داده می شود و در نتیجه، زمین را می کشد. در اینجا بهترین ایده ای که دانشمندان تاکنون با آن مواجه شده اند را می نویسم. گرانش کمک می کند تا با استفاده از یک فضاپیما بتوان یک شهاب سنگ یا دنباله دار از کمبرندِ کوییپر که در مسیر زمین قرار دارد را به دام انداخت و به زمین نزدیکتر کرد. سپس زمین و این سنگِ آسمانی نیروی جنبش آنیِ کمی را با یکدیگر تبادل می کنند، این سنگ کمی آهسته شده و وارد یک مدار جدید می شود، در نتیجه زمین کمی سرعت می گیرد. این کار باید ۱۰ هزار بار یا حتی یک میلیون بار انجام داده شود تا با استفاده از نیروی جنبشِ آنیِ اضافی مدارمان کمی هل داده شود و در این صورت از خورشید دورتر می شویم.
البته ، اگر محاسبات ریاضی را اشتباه انجام دهید، این سنگ آسمانی را به طرف زمین هدایت می کنید. در این حالت، این شهاب سنگ بسیار بزرگتر از شهاب سنگی است که دایناسورها را کشت. برخوردِ یک شیِ ۱۰۰ کیلومتری باعثِ خشکیدن و بی حاصل شدنِ بیوسفر زمین می شود. اگر زمین را تا ۱٫۵ برابرِ مدارِ فعلی اش هل دهیم که در این صورت مثل مریخ می شود و مناسب حیات نخواهد بود، اما اگر درست در مدار حرکتش دهیم آنگاه ۵ میلیارد سالِ دیگر به قابلیتِ حیاتِ زمین اضافه می کنیم. در نهایت، خورشید به یک جسمِ سرخ غول پیکر تبدیل می شود و بصورت یک کوتوله ی سفید می میرد، در این صورت هیچ چیزی نمی توانند به ما کمک کند …. مگر شاید کوچ به یک سیاره بیگانه بتواند به ما کمک کند. نظرتان چیست؟ بهترین پیشنهاد برای انتقال زمین به یک فضای ایمن چیست؟ حتما نظرتان را بگویید.
به قلم فریزر کین، نویسنده و مالک سایت یونیورس تودی
منبع ترجمه: بیگ بنگ/ منبع: universetoday
دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.