به سنگ‌هایی که بر روی قمر کرهٔ زمین شکل گرفته‌اند سنگ‌های ماه گفته می‌شود. این نام اصطلاحاً برای دیگر موادی که در جریان اکتشاف ماه توسط انسان و در دیگر ماموریت‌های فرود بر ماه جمع‌آوری شده‌است نیز به کار می‌رود.
سن سنگ‌های گردآوری‌شده از ماه را با روش زمان‌سنجی رادیومتری مشخص می‌کنند. سن این سنگ‌ها از حدود ۳٫۱۶ میلیارد سال در نمونه‌های به دست آمده از دریاوارهای ماه تا ۴٫۵ میلیارد سال برای نمونه‌های کاوش شده در کوه‌های ماه متغیر است.[۲] در مقایسه، قدیمی‌ترین سن سنگ‌های زمین بین ۳٫۸ تا ۴٫۲۸ میلیارد سال سن دارند.
پژوهش‌ها نشان می‌دهد که جوان‌ترین انفجارهای بازالتی در حدود ۱٫۲ میلیارد سال پیش بر روی ماه روی داده‌است[۳] ولی از این سنگ‌ها هنوز نمونه‌ای به‌دست نیامده‌است.
تا امروز سنگ‌های ماه به سه شیوه به دست زمینیان رسیده‌است:
۱- نمونه‌هایی که توسط مأموریت‌های برنامه‌های آمریکایی آپولو همراه آورده شده‌است.
۲- نمونه‌هایی که مأموریت‌های برنامه‌های فضایی لونا شوروی همراه آورده‌اند.
۳- سنگ‌هایی که بر اثر پدیدهٔ طبیعی دهانه‌سازی از سطح ماه پرتاب شده و با شهاب‌ها به زمین رسیده‌اند
ویکی پدیا
دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.