در طول دو دهه گذشته اخترشناسان برای درک نحوه تکامل کهکشان برپایه چهار اصل اساسی برای تشکیل حیات پیشرفته، مدل‌سازی‌هایی انجام داده‌اند. این اصول عبارت از وجود یک ستاره میزبان، وجود مقدار کافی عناصر سنگین برای ایجاد سیارات خاکی (مانند زمین)، زمان کافی برای تکامل زیست شناختی و محیطی بدون پرتوهای گاما یا ابرنواخترهای تهدید کننده زندگی هستند.
وجود تقریباً ۴۰۰۰ سیاره شبه زمین و نزدیک به ۳۰۰۰ سیستم ستاره‌ای در کهکشان ما تأیید شده است. بیش از صدها مورد از این سیستم‌های ستاره‌ای دارای بیش از یک سیاره هستند که در کمربند حیات کهکشانی (Galactic Habitable Zone) قرار داشته و شکی نیست که بسیاری دیگر از آنها هنوز کشف نشده‌اند.
البته زمین در یک مکان عالی در نزدیکی مرکز کمربند حیات کهکشانی واقع شده است. جالب‌تر از همه این است که طبق گفته اخترفیزیکدانان دانشگاه ملی استرالیا، کمربند حیات کهکشانی تنها دارای ۱۰ درصد از کل ستاره‌های راه شیری است.
https://topdigit.ir
دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.