اکنون ما جودلی جورچین بزرگ در دست داریم که به وسیله آن قصد ایجاد تصویری از سیارکها و منشاء آنها داریم”. این عبارت نقل قولی ستاره شناس شهیر Peter Jenniskens در موسسه SETI است، وی در ادامه افزود: ” و اکنون با طراحی های پیچیده روبرو هستیم، طرح هایی که هوشیارانه به کمک ستاره شناسانی به دست آمده که مدعی شدند سیارکها همواره ما را غافلگیر می کنند.”
دسامبر گذشته، Jenniskens و ستاره شناس سودانی Muawia shaddad به محل سقوط و برخورد سیارک در بیابان نیوبا رفتند وموفق به کشف حدود ۳۰۰ قطعه شدند. علاوه بر کارشناسان، عده زیادی از دانشجویان دانشگاه خارطوم با حرکت به سمت بیابان مزبور، در صدد برآمدند تا بقایای خرده سیارات را بیابند و با مسیر یابی سیارک توانستند خرده سنگ های مختلفی را ردیابی کنند.
این گروه موفق شدند با مشاهده تصاویر به دست آمده توسط Marek Kozubal و Ron Dantowitz در رصدخانه بروکلین ایالت ماساچوست شکل شبه سیارات را بازآفرینی کنند، آنها با استفاده از تلسکوپ های قوی سیارک را بررسی می کردند و پس از گذشت دو ساعت توانستند پرتو نوری را مشاهده نمایند.
شکل نا منظم و سقوط سریع سیارک ۲۰۰۸ tc3 سبب شد در مسیر برخورد با زمین نور خاصی از خود ساطع کند.
Peter Scheirich و همکارانش در رصدخانه دانشکده چالز در جمهوری چک مشاهدات مختلف را با هم ترکیب کردند تا شکل و جهت شبه سیارات را تشخیص دهند.
سایر شواهد که بر اساس تجزیه و تحلیل خرده سیارک های اکتشافی به دست آمد، حاکی از این است که سیارک ها، ظاهر غیر منظم و سیب زمینی شکل دارند.
Jonson Herrin عضو مرکز فضایی جانسون ناسا تاکید کرد که خرده سیارک ها در مراحل تشکیل در دمای ۱۳۰۰تا۱۱۵۰ درجه سانتیگراد پخته و سپس به سرعت سرد می شوند، که این فرایند باعث می شود کربن موجود در خرده سیارکها بخشی از آهن معدنی را به آهن فلزی تبدیل کند. بنابراین، سیارک ۲۰۰۸ tc3 بقایای یک سیاره است که آثار تصادم ناشی از میلیاردها سال قبل را در خود حمل می کند و تنها بخشی از مواد معدنیش ذوب شده، دقیقاً قبل از این که تصادم نهایی سیارات را به شکل سیارکها تبدیل کند.
به گفته Mike Zolensky از مرکز فضایی جانسون ناسا، جداره این منافذ پوشیده از بلورهای آهنی و معدنی است.
در حال حاضر گزارشات وی نشان می دهد که Jon Friedrich عضو هئیت علمی دانشگاه فوردهام در نیویورک با استفاده از اشعه X برش نگاری کرد و دریافت در منافذ رگه هایی وجود دارد که تا حدودی به هم جوش خورده اند. این رگه ها در منافذ بخار شده و یا برخی نیز رسوب کرده اند. طبق اظهارات Zolensky: Almahata Sita توده ای از رگه های زبر تا نرم در طی تصادم به شکل قرصی در آمدند و سپس در دمای بالا به هم جوش خورده اند.
کربن حاصل از خرده سیارک های به دست آمده یکی از مرغوب ترین انواع کربن است. بلورهای کربنی گرافیت و نانو الماس ها نیز در آن شناسایی شدند. با وجود این ثابت شده که برخی از ترکیبات آلی در مواد اولیه گرم باقی می مانند.
Amy Morrow ، hassan sabbah و Richard Zare اعضای هئیت علمی دانشگاه استنفورد، هیدروکربن های آروماتیک فراوانی در نمونه های به دست آمده مشاهده کردند. شگفت انگیز تر آنکه،Michael Callahan و همکارانش در مرکز فضایی گودارد ناسا طی گزارشی اعلام کردند که حتی نمونه هایی از اسیدهای آمینه در ترکیب های مزبور یافت می شود.
Jenniskens و Shaddad قصد دارند تا دوباره از بیابان نیوبیا که محل برخورد خرده سیارکهاست بازدید کنند.
آنها یافته هایشان را در مرکز علمی سیارات و در جلسه عمومی ستاره شناسی آمریکا در پورتوریکو عرضه کردند.
http://old.parssky.com
دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.