شهابسنگها، همیشه برای انسان جذاب و رازآلود بوده‌اند.
اجرامی آسمانی که وارد جو زمین می‌شوند و پس از اینکه بخش‌های زیادی از آنها در اثر اصطکاک هوا سوخت و از بین رفت، بخش کوچکی از آنها به سطح زمین می‌رسد.
احساس کردیم فکر کردن به این پدیده‌ی زیبای طبیعی آن‌قدر جذاب و الهامبخش هست که یکی از#زنگ تفریح‌های متمم را به آن اختصاص دهیم.
معمولاً اجرامی که کاملاً در جو می‌سوزند و از بین می‌روند شهاب (Meteor) و آنچه از آنها باقی می‌ماند و به زمین می‌رسد شهابسنگ (Meteorite) نامیده می‌شود.
گاهی شهابسنگها را به سه دسته‌ی کلی تقسیم می‌کنند:
سنگی (عمدتاً بر پایه‌ی سیلیکون هستند و البته ممکن است به میزان خیلی کم فلز داشته باشند)
آهنی (عمدتاً حاوی آهن و نیکل)
سنگی – آهنی (ترکیب سنگ و فلز)
تاکنون عنصر جدیدی در شهابسنگها یافت نشده که ما قبلاً آنها را روی زمین ندیده باشیم. اما ساختار کریستالی و ترکیب شیمیایی آنها گاهی اوقات متفاوت از چیزی است که عموماً روی زمین می‌بینیم که می‌توان این مسئله را به تفاوت در فرایند شکل‌گیری آنها مربوط دانست.
بخش قابل توجهی از شهابسنگها قبل از ورود به اتمسفر زمین در مداری بین مریخ و مشتری (با فاصله‌ای بین حدود یک و نیم تا پنج واحد نجومیاز خورشید) در گردش هستند و البته تعدادی از آنها هم از ماه یا مریخ جدا شده‌اند.
شاید برای شما جالب باشد که جستجوی شهابسنگ و فروش آن در بسیاری از نقاط زمین یک شغل محسوب می‌شود که البته اگر چه از جستجوی نقشه‌ی گنج معقول‌تر است، اما همچنان کاری مبتنی بر شانس و تصادف است و به صرف زمان و انرژی زیادی نیاز دارد.
معمولاً کسانی که به جستجوی شهابسنگ می‌روند به این امید هستند که تکه‌هایی از ماه یا مریخ را پیدا کنند که قیمتی‌تر هستند و فروش آنها می‌تواند سودده باشد. اما عموم این سنگ‌های نجومی قیمت‌های نجومی ندارند.
شاید برای شما جالب باشد که از هر ۳۰ شهابسنگی که یافته می‌شود یک مورد در زمان سقوط مشاهده می‌شود.
برآورد از میزان سقوط شهابسنگها متفاوت است اما حدوداً سالیانه ۳۷۰۰۰ تا ۷۸۰۰۰ تن اجرام آسمانی بر زمین سقوط می‌کنند که نسبت به جرم زمین تقریباً صفر محسوب می‌شود ().
اگر برایتان سوال است که با این بارش دائمی چرا کمتر شهابسنگها را مشاهده می‌کنیم، در کنار مواردی مانند کوچک بودن بسیاری از آنها و نیز دشوار بودن تشخیص آنها از سنگ‌ها معمولی، خوب است به خاطر داشته باشید که انسان‌ها بر خلاف چیزی که ما فکر می‌کنیم، سهم چندانی در کره‌ی زمین ندارند و در بیشترین برآورد، کلیه‌ی شهر‌ها و حاشیه‌های شهری که انسان بر روی زمین ساخته است کمتر از ۳ درصد سطح زمین را تشکیل می‌دهد.
شاید مطالعه‌ی این مطلب در سایت ناسا هم جالب باشد که پیشنهاد می‌کند در فضای باز، دراز بکشید و آسمان را ببینید تا بعد از سی تا چهل دقیقه، چشم‌تان به تاریکی آسمان عادت کند و بتوانید شهاب‌هایی را در آسمان ببینید و ردیابی کنید.
http://shahabsangkhorasan.blogfa.com/
دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.