شهاب یک رگه درخشان از نور است که زمان کوتاهی در آسمان ظاهر می شود. مردم بعضی وقت ها فرود شهاب را افتادن ستارگان از آسمان می نامند. شهاب زمانی ظاهر می شود که قطعه ای از یک جسم جامد درحال حرکت در فضا، از فضای خارجی تر وارد جو زمین می شود. اصطکاک بین گازهای جو و شهاب سنگ آسمانی که به سرعت در حال حرکت است گرمای متراکمی را به وجود می آورد.
به طوری که جسم در حال حرکت از گرما تابناک می شود و می سوزد و یک دنباله درخشان را به وجود می آورد. به این ترتیب این دنباله درخشان، از گازهای جوی گرم شده، مواد بخار شده و ذرات گداخته جسم در حال حرکت تشکیل شده. بیشتر شهاب ها پیش از این که کاملاً بسوزند برای حدود چند ثانیه تابناک و درخشان می شوند.
هر روز میلیون ها شهاب در جو زمین رخ می دهد. بیشتر اجسام آسمانی در حال حرکتی که باعث به وجود آمدن شهاب ها می شوند به اندازه یک سنگ ریزه هستند. آنها بین حدود ۴۰ تا ۷۵ مایلی (۶۵ تا ۱۲۰) کیلومتری بالای سطح زمین قابل دیدن هستند و در ارتفاع ۳۰ تا ۶۰ مایلی (۵۰ تا ۹۵) کیلومتری از هم فرو می پاشند.
http://www.020.ir
دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.