زبرجد هندی

در لغت نامه دهخدا آمده است: «زبرجد زرد مایل به سرخی را هندی گویند. و این زبون ترین همه انواع زبرجد است .»[۱] کلمه توپاز از واژه ی یونانیΤοπάζιος (توپازیوس) یا Τοπάζιον (توپازیون)-که نام جزیره ی سنت جان در دریای سرخ بوده است – گرفته شده است. معادن این سنگ در این جزیره وجود داشته است. واژه ی توپاز با کلمه سانسکریت तपस् (تاپاس) به معنی “آتش” یا “گرما” ارتباط دارد.
ویژگی های کانی شناختی

ساختار بلوری آن راست‌لوزی (ارتورومبیک) و فرمول شیمیایی آن Al۲(SiO۴)(F.OH)۲ است.

زبرجد هندی سنگی است شفاف تا نیمه شفاف و دارای سختی ۸ و چگالی ۴/۳-۶/۳ می‌باشد.

رنگ‌ها : بی‌رنگ، زردمایل به قهوه‌ای، آبی روشن، صورتی مایل به قرمز، سبز روشن جلا : شیشه ای

این کانی رخ کامل، شکستگی صدفی و خاصیت فلورسانس ضعیف دارد.
اعتقادات باستانی

این سنگ به عنوان یکی از سنگ های متولدین آبان ماه ذکر شده است. این سنگ سمبل وقار و ابهت، و نشانه شادی و موفقیت است. مصری‌ها سنگ توپاز را سمبل خورشید می دانند. یونانی‌ها نیز معتقدند این سنگ به انسان نیرویی خاص می دهد و طلسم و جادو را باطل می کند. حتی در گذشته بر این باور بودند که اگر کسی این سنگ را همراه داشته باشد از نظرها دور می ماند. رومی‌ها اعتقاد داشتند که توپاز هوش و وفاداری را افزایش می دهد. به علاوه، آنان پودر این سنگ را در شربت حل می کردند و برای درمان خونریزی و آسم از آن استفاده می کرده‌اند. از پودر آن برای درمان و التیام سوختگی و زخم‌های شدید نیز بهره می برده‌اند. حتی در مواردی به عنوان پادزهر استفاده می شده است. توپاز در برزیل نشانه و سمبل دندان پزشکان است.
محل پیدایش و معادن

مکانهای مهم پیدایش توپاز در اتحاد جماهیر شوروی سابق در ناحیه نرشیسنگ سیبری و مورسینسک واقع در رشته کوههای اورال قرار دارد و در ایالات اومی و مینو ژاپن و نیز در سان لوئیس پوتوسی مکزیک یافت می‌شود. از سالها پیش برزیل منبع اصلی توپاز زرد رنگ بوده است. در سال ۱۹۴۰ چند بلور بزرگ کاملاً شکل‌دار توپاز بیرنگ از این محل بدست آمد که وزن بزرگترین آنها ۵۹۶ پوند بود.
http://fa.wikipedia.org