زهره شباهت‌های زیادی به زمین دارد. این سیاره دارای اندازه، جرم، چگالی و ترکیب معدنی مشابه با زمین است؛ اما تفاوت‌هایی دارد که باعث می‌شود برای زیست‌پذیری مناسب نباشد. دمای میانگین سطح زهره به ۴۶۵ درجه‌ی سانتی‌گراد می‌رسد و فشار جوی آن ۹۲ برابر فشار سطح دریای زمین است.
همچنین ابرهای سمی کربن‌دی‌اکسیدی زهره به شکل باران سولفوریک اسید روی سطح آن فرود می‌آیند. زهره یک جهنم داغ و زیست‌ناپذیر است؛ اما شباهت آن به زمین و موقعیتش در کمربند حیات منظومه شمسی آن را به هدف جذابی برای پژوهش‌ها تبدیل می‌کند و پرسش‌های زیر را برمی‌انگیزد:
آیا زهره هیچ‌گاه زیست‌پذیر بوده است؟
سیاره زهره آزمایشگاهی طبیعی برای بررسی چگونگی تکامل زیست‌پذیری یا عدم تکامل آن است. این آزمایش نه‌تنها بر سیستم زیست‌پذیر ما بلکه برای سیاره‌های فراخورشیدی قابل اعمال است. اگر زهره گذشته‌ای زیست‌پذیر داشته باشد، می‌تواند به این معنی باشد که سیاره‌هایی که تاکنون کشف کردیم هم می‌توانند زیست‌پذیر باشند؛ اما اگر زهره هرگز زیست‌پذیر نبوده، بنابراین می‌توان گفت سیاره‌های شبیه به زهره در نقاط دیگر، کاندیدهای کمتر محتملی برای شرایط زیست‌پذیری یا حیات به شمار می‌روند.
البته نتیجه‌گیری پژوهشگران بدین معنی نیست که آب هرگز نمی‌توانست روی زهره وجود داشته باشد. مطالعه‌ای جدید روی یک شهاب‌سنگی مریخی نشان داد که زمین و سیاره سرخ احتمالا مقدار یکسانی آب در اوایل حیات منظومه شمسی دریافت کردند این یافته نشانه‌ای از فراگیربودن مکانیزم انتقال آب است؛ اما انتقال آب با حفظ آب فرق دارد.
منبع : zoomit.ir
دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.