به نظر می‌رسد کاوشگر خورشیدی پارکر در حین مطالعه خورشید یک معمای قدیمی در مورد سیاره زهره را نیز حل کرده است. به گزارش اسپیس، این سؤال که «آیا رعد و برق اغلب در زهره رخ می‌دهد؟» حداقل در ۴۰ سال گذشته موضوع بحث طولانی مدت در جامعه نجوم بوده است.
در حالی که کاوشگر خورشیدی پارکر ناسا در مأموریت هفت ساله خود برای بررسی خورشید در فضا حرکت می‌کند، ممکن است سرانجام سیگنال‌هایی از عامل پشت طوفان‌های مرموز صاعقه‌ای سیاره زهره دریافت کرده باشد. این کشف در سال ۲۰۲۱ اتفاق افتاد، زمانی که پارکر در تلاشی برای نیرو گرفتن از کشش گرانشی سیاره زهره و نزدیک‌تر شدن به خورشید، از کنار زهره عبور کرد.
به طور خلاصه، طبق یک مقاله جدید در مورد داده‌های پارکر از سال ۲۰۲۱، درخشش‌های نور در زهره که بسیاری از کارشناسان آن را با صاعقه مرتبط می‌دانند، ممکن است اصلاً نشان دهنده رعد و برق و صاعقه در این سیاره نباشند. در عوض به نظر می‌رسد که آنها با اختلالات در میدان‌های مغناطیسی اطراف این سیاره مرتبط هستند.
البته این بدان معنا نیست که زهره صاعقه ندارد، اما احتمالا به آن اندازه نیست که تاکنون فکر می‌کردیم. در سال ۱۹۷۸، فضاپیمای «پایونیر ونوس ۱» ناسا وارد مدار زهره شد. اندکی پس از آن، این فضاپیما سیگنال‌هایی به نام «امواج سوت» را از مدار زهره در حدود صدها مایل بالاتر از سطح این سیاره شناسایی کرد.
حال، منبع دقیق این انفجارهای انرژی، اگر صاعقه نباشد، ناشناخته است. با این حال، تیم یک توضیح بالقوه ارائه کرده است. پژوهشگران می‌گویند امواج سوت می‌تواند از اختلال در میدان‌های مغناطیسی ضعیفی که سیاره زهره را در بر گرفته است، منشاء گرفته باشد.
یافته‌های این مطالعه در مجله Geophysical Research Letters منتشر شده است.
دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.