براساس یافته‌های پژوهشی جدید، روزهای زمین زمانی به خاطر دورشدن چندهزار کیلومتری ماه از ما درطول دو دوره، دو ساعت طولانی‌تر بود. ساعات اضافی نور خورشید به‌نوبه‌ی خود احتمالا به رویدادهای اکسیژن‌رسانی و افزایش پیچیدگی حیات روی زمین ختم شدند.
پژوهشگران در مقاله می‌نویسند: «تغییرات طول روز ممکن است بر توزیع انرژی خورشیدی و شیب دما تأثیر بگذارند و به‌طور بالقوه سیستم‌های آب‌وهوا و پویایی جو را تغییر دهند.»
پژوهش همچنین نظریه‌ای دیگر را مورد تردید قرار می‌دهد: دوره‌ی که یخچال‌های طبیعی به سرعت زمین را پوشانده بودند و انقراضی دسته‌جمعی را رقم زدند که تأثیری شگرف بر چرخش زمین داشت. پژوهشگران در عوض معتقدند که بخش عمده‌ی کاهش سرعت به‌طور مستقیم دراثر نیروهای جزر و مدی اتفاق افتاده بود.
منبع:www.zoomit.ir
دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.