«مایکل هارت» اخترفیزیکدان، این سوال را به طور رسمی در مقاله‌ای در سال ۱۹۷۵ بررسی کرد. او استدلال کرد که در ۱۳.۸ میلیارد سال از زمان شکل‌گیری کهکشان، زمان زیادی برای زندگی هوشمند برای استعمار کهکشان راه‌شیری وجود داشته است. هارت به این نتیجه رسید که از آنجایی که هیچ کس روی زمین چیزی نشنیده است، نباید تمدن پیشرفته دیگری در کهکشان ما وجود داشته باشد.
اخیراً، نتایج یک مطالعه انجام شده در دانشگاه آکسفورد در سال ۲۰۱۸ نشان داد که تقریبا دو در پنج احتمال وجود دارد که ما در کهکشان خود تنها باشیم و یک در سه احتمال وجود دارد که در کل کیهان تنها باشیم.
اما هرچه اخترشناسان در مورد شرایطی که سیاره را برای زندگی مناسب می‌سازند بیشتر بدانند، به نظر می‌رسد کهکشان ما می‌تواند بیش از آنچه قبلاً تصور می‌شد برای زندگی میزبان باشد.
با این حال، کوئلوز همچنان امیدوار است و می‌گوید: ما متقاعد شده‌ایم که باید در سیارات دیگر حیات وجود داشته باشد، در غیر این صورت ما به دنبال آن نمی‌گشتیم.
او در مصاحبه‌ای با دفتر مطبوعاتی جایزه نوبل گفت که کشف اولین سیاره فراخورشیدی صرفا به عنوان «محرک» برای شکار مجدد بشر برای یافتن حیات بیگانه در کیهان عمل کرد. هنگامی که فرمی برای اولین بار سوال معروف خود را مطرح کرد، وجود هیچ سیاره‌ای شبیه به زمین در خارج از منظومه شمسی ما تایید نشده بود.
فناوری که اخترشناسان را قادر می‌سازد سیارات مشابه زمین را شناسایی کنند، از زمانی که کوئلوز اولین سیاره فراخورشیدی را کشف کرد، به طور قابل توجهی بهبود یافته است.
تا حدی به همین دلیل است که کوئلوز متقاعد شده است که در قرن آینده شاهد وجود بیگانگان خواهیم بود. او پیشنهاد کرد که تنها در ۲۰ سال آینده، ممکن است تجهیزات مورد نیاز برای شناسایی حیات فرازمینی را داشته باشیم.
منبع : www.isna.ir
دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.