جواهرات مصنوعی

قرن‌ها، آدم‌ها دارائی خود را با سنگ‌های پرب‌ها می‌سنجیدند، برای اینکه این جواهرات کمیاب دارای دوام و زیبائی بود، کوشش‌هائی برای تولید، جواهرات بدلی، در طول تاریخ به‌عمل آمد از این گذشته شارلاتان‌ها می‌کوشیدند که سنگ‌های معدنی بدلی را به‌جای جواهرات اصلی به مردم بفروشند.
نخستین تلاش‌ها برای تولید جواهرات مصنوعی در آزمایشگاهی در دهه ۱۸۳۰ صورت گرفت مارک گادین (۱۸۰۴ ـ ۱۸۸۰) شیمیدان فرانسوی کوشید و آزمود به اینکه ترکیبات شیمیائی گوناگون از جمله اکسید آلومینیم را و آن ترکیب را تبدیل به یاقوت کند. گادین مقدار اندکی کرومیوم و مقداری رنگ کاراکتریستیک یاقوت به آن ترکیب اکسید آلومینیم افزود. هرچند در آن روزگار یاقوتی ساخته نشد و گادین تعداد معدودی کریستال ریز یاقوت بدست آورد.
در ۱۹۰۴ آگوست ورنئویل (۱۸۹۵ـ۱۸۲۳) دانشمند فرانسوی موفقیت بیشتری بدست آورد VERNEUIL کوره ویژه‌ای برای نخستین بار ذوب مواد گوناگونی از جمله اکسید آلومینیم در کوره گذاشت، و آنها را به آهستگی سرد کرد. هنگامی‌که ماده‌ای مثل کرومیوم، تیتانیم یا آهن به ماده مذاب افزوده شد، روند تولید یاقوت مصنوعی پیشرفته و جالب بود چون اکسید منگنزیم بهظجای زیکون آبی اکسید آلومینیم به‌کار رفت.
یا سنگ ماه شیری را تولید کرد روند ورنئویل هنوز تاکنون کاربرد دارد روش و روندی است برای تولید حدود صد سنگ قیمتی مصنوعی روش و روند ورنئویل به‌گونه‌ای است که نمی‌توان برخی از سنگ‌های قیمتی مصنوعی از جمله یک‌نوع سنگ سیلیسی OPAL تولید کرد. اوپال مصنوعی را می‌توان با تولید sfhers ریز سیلیکا در عکس‌العمل شیمیائی و سپس اتصال sfhres با یکدیگر با فشار ساخت.
بزرگترین مقدار کوشش‌ها برای تولید سنگ‌های قیمتی مصنوعی، احتمالاً، تولید الماس مصنوعی کارخانه‌ای است. الماس یک ماده خیلی مهم برای جواهرسازی و برش و کارهای صنعتی است. به هیچ‌وجه شیوه به‌کار برده شده در تولید سنگ‌های قیمتی مصنوعی بالا به‌کار نمی‌آید. روش و راهی که برای تولید الماس مصنوعی باید انجام گیرد همان راه و روشی است که زمین در تولید الماس طبیعی بکار برده است.
دانشمندان برآنند که الماس (شکلی از کربن ناخالص) است و هنگامی شکل‌های دیگر کربن تحت فشار و گرماهای خیلی بالا در عمق ۱۵۰ تا ۲۰۰ کیلومتری عمق زمین پدید می‌آید. بر پایه تحقیقات آزمایشگاه، دانشمندان فکر می‌کنند اگر حرارت حداقل ۱۴۸۲ درجه سانتیگراد و فشار ۶۶۳۰۰ آتمسفر را بر روی کربن‌های دیگر به‌کار برند، الماس طبیعی می‌توانند تولید کنند.
در دهه ۱۸۵۰ دانشمندان به تولید حرارت و فشار کافی در آزمایشگاه اقدام کردند و توانستند گرافیت را به الماس تبدیل کنند. جیمز هنری آیرلندی شیمیدان و شارل فریدل شیمیدان فرانسوی (۱۸۹۹ ـ ۱۸۳۲) و فردیناند مویسان (۱۹۰۷ ـ ۱۸۵۲) مهندس انگلیسی چارلز پارسون و ادوارد. ج. آچه سون مخترع آمریکائی تنها در راه تولید الماس مصنوعی کوشیدند و پس از شکست‌ها و پیروزی‌ها سرانجام روش تولید الماس مصنوعی را پیدا کردند این رخداد بزرگ در ۱۶ دسامبر ۱۹۵۴ با به‌کار انداختن دستگاه اختراعی پرسی بریجمن در آزمایشگاه تحقیقاتی جنرال الکتریک، زیر نظر اچ، تراسی هال تبدیل پودر گرافیت به ذرات ریز کریستال الماس صورت گرفت.
این تیم از شیوه ابداعی بریجمن استفاده و برای تولید گرمای بیش ۲۶۴۹ درجه سانتیگراد و فشار بیش از ۱۰۰،۰۰۰ آتمسفر به موفقیت رسیدند و الماس مصنوعی را ساختند.
پروسس و روند جنرال الکتریک هنوز برای تولید ده هزار پوند الماس با ارزش کمی پائین‌تر از الماس‌ طبیعی که اهمیت بسیار در استفاده‌های صنعتی سودمند، است. در ۱۹۷۰ با پروسس جنرال الکتریک الماس‌هائی با ابعاد بزرگتر تولید گشت این پروسس گران است زیرا تولید الماس مصنوعی با مقایسه به الماس طبیعی گران است. در ۱۹۸۴ الماس سخت در صنعت کاربرد فراوانی یافت و هنوز سنگ قیمتی دیگر چون Jadeile رابرت سی. د. دریس و جیمس ف فلیشر. در آزمایشگاه تحقیقاتی جنرال الکتریک با گرمای ۱۴۸۲ درجه سانتی‌گراد و فشار ۳۰۰۰۰ آتمسفر مخلوطی از سدیم آلومینیم و اکسیدهای سیلیکون Jadeite الماس مصنوعی ساختند. آنان قادر به تولید کریستال‌های ۳۵/۶ میلی‌متر کلفتی و ۷/۱۲ میلی‌متر طول برنگ سبز توفیق یافتند (هنگامی که کرومیوم به آن افزوده شود) نوعی سنبل (هنگامی که منگنز افزوده شد) یا بدورنگ صورت گرفت. همه این روش‌ها به تولید سنگ قیمتی سالم منتهی نشد یک روش تبیدل بمبار دمان سنگ‌ها با نوترون‌های موجود در راکتورهای اتمی است در ۱۹۹۷ تعدادی سنگ‌های قیمتی در هنگ‌کنگ دیده شد که با این روش ساخته شده بود. تولید و تبدیل سنگ‌ها از زرد به قهوه‌ای قیمت آنها را به هزاران دلار در هر قیراط بالا برد همچنین به ارزش سنگ‌های رادیو اکتیو آگاه کرد.
http://vista.ir/