رصد اجرام کوچک در منظومه‌ی شمسی کار دشواری است. همین مسئله برای اجرام دورتر صدق می‌کند؛ در‌نتیجه وقتی بحث جرمی چند‌دَه‌متری در مدار مشتری به‌میان می‌آید که در فاصله‌ی ۵۶۰ میلیون کیلومتری از زمین قرار دارد، دانشمندان احتمالا شانسی برای رصد مستقیم این جرم ندارند. آریماتسو بیان می‌کند:
از‌آنجا‌که رصد مستقیم اجرام چند‌متری در آن سوی کمربند اصلی کار دشواری است، تعداد این اجرام نامشخص است. سیاره‌ی مشتری برای این اجرام کوچک مانند آشکارساز عمل می‌کند و نرخ برخورد و درخشش آن‌ها هم برای درک اندازه و تراکم تعدادشان ضروری است.
هوئسو نیز می‌گوید:
واقعا نمی‌دانیم چند‌میلیون جرم در این ابعاد در منظومه‌ی شمسی وجود دارد؛ اما در این‌جا از ده‌ها‌میلیون یا حتی صدها‌میلیون جرم با این اندازه سخن می‌گوییم.
شمردن برخوردها در مشتری هم می‌تواند به حل مسئله کمک کند. براساس تخمین‌های هوئسو، سالانه تقریبا ۲۰ جرم با مشتری برخورد می‌کنند؛ از‌جمله اجرامی که به قطب‌های مشتری برخورد می‌کنند و حتی با دقیق‌ترین رصدها نمی‌توان آن‌ها را رصد کرد.
با‌این‌حال، درخشش‌هایی که نشانه‌ی نابودی سنگ‌های فضایی هستند، یکی از راه‌های بررسی سیارک‌های کوچک به‌شمار می‌روند. هوئسو می‌افزاید:
تنها راه بررسی اجرام کوچک، بررسی اثر برخوردی آن‌ها است. برای مثال، اگر با سیاره‌ای مثل مریخ برخورد کنند، یک دهانه‌ی برخوردی به‌جای می‌گذارند و اگر با غولی گازی مثل مشتری برخورد کنند، باعث ایجاد درخشش می‌شوند
منبع:www.zoomit.ir
دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.