بیشتر شهاب سنگ‌ها از کمربند سیارکی بین مدار مریخ و مشتری به‌سمت داخل منظومه شمسی راهی می‌شوند. این شهاب سنگ‌ها اندازه‌های مختلفی دارند و بر اثر گرما یا جاذبه خورشید، از مدار خود خارج می‌شوند؛ البته باید توجه داشت که رخ دادن این موضوع، ممکن است سال‌ها زمان ببرد. در هر صورت، این تکه‌ها با خارج شدن از جای خود، به‌سمت زمین راهی می‌شوند.
ممکن است برخورد شهاب سنگ‌های بزرگ بر سطح ماه نیز سبب شود تا برخی قطعات سطح ماه به‌سمت زمین پرتاب شوند. البته باید توجه داشت که تاکنون، هیچ‌گونه شهاب سنگی از سمت داخل منظومه شمسی یعنی از سمت سیاره‌های عطارد یا ناهید به‌سمت زمین نیامده است؛ چراکه برای حرکت آن‌ها به این سمت، نیروی زیادی برای مقابله با جاذبه خورشید نیاز است.
در هر صورت، شهاب سنگ‌ها پس از رسیدن به جو زمین، با اصطکاک شدیدی از سوی جو زمین روبه‌رو می‌شوند؛ شهاب سنگ‌های کوچک بر اثر حرارت زیاد ناشی از اصطکاک نابود خواهند شد؛ شهاب سنگ‌های بزرگ نیز بر اثر این اصطکاک، متلاشی خواهند شد. تنها شهاب سنگ‌هایی که دارای اندازه مناسبی هستند، از اصطکاک جان سالم به در می‌برند و به سطح زمین می‌رسند.
منبع : www.kojaro.com
دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.