سیاه‌چاله‌ها اجرام اسرارآمیز و درعین‌حال جذاب فضا هستند که حتی نور نیز توانایی گریز از گرانش بسیار قوی آن را ندارد که بزرگ‌ترین نوع آن سیاه‌چاله کلان‌جرم است.
به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، هنگامی که سوخت ستاره‌ای با وزن بیش از ۲۰ برابر خورشید به اتمام می‌رسد، سیاه‌چاله‌ای به‌وجود می‌آید. «سیاه‌چاله» جرمی بسیار عظیم با میدان گرانشی شدید است که هیچ نور (تابش الکترومغناطیسی) یا ذرات ریز اتمی توانایی گریز از آن را ندارد.
یافتن سیاه‌چاله‌ها
یافتن سیاه‌چاله‌ها بسیار سخت است. دانشمندان تخمین می‌زنند که ده‌ها میلیون سیاه‌چاله در اطراف کهکشان راه‌شیری وجود دارد؛ بااین‌حال تاکنون تنها چند ده مورد از آن‌ها شناسایی شده است.
گرانش بسیار قوی این اجرام که حتی نور را به دام می‌اندازد باعث شده دانشمندان برای یافتن آن‌ها به سرنخ‌هایی از محیط اطرافشان بسنده و در واقع اعتماد کنند. اخترشناسان می‌توانند اثرات سیاه‌چاله‌ها را بر محیط اطراف خود مطالعه کنند که شامل جت‌های الکترونی قدرتمندی می‌شود که مسافت‌های زیادی را طی می‌کنند و هزاران سال نوری از مراکز کهکشان‌ها فاصله دارند. سقوط ماده به سمت سیاه‌چاله نیز می‌تواند در حالت ساطع شدن نور درخشان دیده شود و اگر بتوان سرعت این ماده در حال سقوط را اندازه‌گیری کرد، می‌توان جرم خود سیاه‌چاله را نیز تعیین کرد.
هابل مطالعاتی اساسی روی جت‌ها و دیسک‌های ماده در اطراف تعدادی از سیاه‌چاله‌ها داشته است. این تلسکوپ موفق به کشف سیاه‌چاله‌هایی با جرم سه میلیارد برابر خورشید در مرکز بعضی از کهکشان‌ها شده و با ارائه شواهد قوی مبنی بر وجود سیاه‌چاله‌ها در مرکز همه کهکشان‌های بزرگ و حتی کهکشان‌های کوچک بشریت را شگفت‌زده کرده است.
مطالعات هابل همچنین حاکی است که در اطراف بسیاری از سیاه‌چاله‌ها یک “قرص برافزایشی” از مواد وجود دارد که در حین سقوط در سیاه‌چاله از خود انرژی ساطع می‌کند. شکاف میان “قرص برافزایشی” و سیاه‌چاله نشان‌دهنده درونی‌ترین مداری است که قبل از فرورفتن در سیاه‌چاله می‌توان در آن قرار داشت. شعاع این مدار بستگی به این دارد که آیا سیاه‌چاله در حال چرخش است یا خیر؟ چنانچه سیاه‌چاله در حال چرخش باشد، مواد می‌توانند در مدار نزدیک‌تری به چرخش درآیند که در این صورت حرکت مواد سریع‌تر از زمانی است که سیاه‌چاله در حال چرخش نباشد.
تلسکوپ فضایی هابل موفق به مشاهده فواره‌های ایجادشده توسط سیاه‌چاله‌ها و همچنین رصد دیسک‌های درخشانی از مواد در اطراف سیاه‌چاله‌های بزرگ شد. علاوه بر این تشخیص داد که گویی کهکشان‌های بزرگ‌تر میزبان سیاه‌چاله‌های بزرگ‌تر هستند، لذا باید مکانیزمی وجود داشته باشد که شکل‌گیری کهکشان را به سیاه‌چاله آن و بالعکس پیوند دهد.
منبع : www.imna.ir
دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.