به گزارش ایمنا، پروفسور “برایان کاکس”(Brian Cox) فیزیکدان ذرات اهل انگلستان می‌گوید: قدم گذاشتن انسان در سیاره مریخ در عصر مدرن چالشی بزرگ‌تر از رسیدن به ماه برای مهندسان ناسا در ۶۰ سال پیش خواهد بود.
وی در یک مصاحبه جدید گفته است که فکر نمی‌کند انسان‌ها تا دهه ۲۰۴۰ به مریخ برسند و حتی در آن زمان نیز تلاش لازم برای رساندن آنها به مریخ، درجه جدید از همت و تلاش را می‌طلبد.
این فیزیکدان خاطرنشان می‌کند: متوسط فاصله تا مریخ ۱۴۰ میلیون مایل (بیش از ۲۲۵ میلیون کیلومتر) است و زمان رسیدن به آن با فناوری‌های فعلی تا یک سال طول می‌کشد که این‌ها کار را برای رسیدن به آنجا در هر سطحی سخت می‌کنند.
با این حال او پیشنهاد می‌کند که یک “تلاش بین‌المللی” برای ایجاد زیرساخت‌های مورد نیاز برای زنده نگه داشتن انسان‌ها در مریخ مانند ایجاد یک پایگاه حفاظتی که به طور بالقوه می‌تواند در ۱۰ سال آینده ایجاد شود، انجام شود.
پروفسور برایان کاکس متولد ۳ مارس ۱۹۶۸، فیزیکدان ذرات اهل انگلستان است. وی عضو انجمن سلطنتی و استاد دانشگاه “منچستر” است. وی روی “آزمایش اطلس” در برخورددهنده بزرگ هادرونی در سرن در نزدیکی ژنو در سوئیس فعالیت می‌کند.
کاکس پیش از پخش یک مستند جدید به نام «هفت روز در مریخ» که شب گذشته توسط شبکه “بی‌بی‌سی” پخش شد، با پایگاه “MailOnline”مصاحبه کرد.
در این مستند، او به پشت صحنه آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا(JPL) در کالیفرنیا می‌رود و فعالیت مهندسان مأموریت مریخ‌نورد “استقامت”(Perseverance) را که تاکنون نزدیک به ۱۸ ماه روی سطح مریخ بوده است، نظاره می‌کند.
این مریخ‌نورد وظیفه یافتن آثاری از حیات میکروبی فسیل شده از گذشته باستانی مریخ و جمع آوری نمونه‌های خاک و سنگ مریخ را برای بازگشت به زمین بر عهده دارد.
پروفسور کاکس اضافه می‌کند: رساندن انسان به سیاره سرخ بر خلاف مریخ‌نوردها، به تلاشی متفاوت نیاز دارد.
وی ادامه می‌دهد: از دیدن کسی که زودتر از دهه ۲۰۴۰ در مریخ قدم بگذارد، شگفت‌زده خواهم شد، هر چند که دوست دارم این فکرم اشتباه باشد.
این پروفسور تاکید می‌کند: من فکر می‌کنم این کار حتی سخت‌تر از رفتن به ماه در دهه ۱۹۶۰ است. مأموریت “آپولو” در دهه ۶۰ میلادی در مرز توانایی‌های ما قرار داشت و درست در لبه فناوری بود و من فکر می‌کنم مریخ در حال حاضر شاید حتی کمی فراتر از آن باشد.
کاکس تاکید می‌کند: اگر ارسال زیرساخت‌های اقامت در مریخ را ظرف ۱۰ سال آینده آغاز کنیم، تعجب نمی‌کنم.
شرکت اسپیس‌ایکس شرکت خصوصی فضایی که توسط ثروتمندترین فرد دنیا “ایلان ماسک” تأسیس شده است، در حال برنامه‌ریزی مأموریت خود برای ارسال انسان در مریخ در اسرع وقت است.
ماسک اخیراً گفته است که مأموریت‌های سرنشین‌دار به مریخ تا سال ۲۰۲۹ انجام خواهند شد، اما پروفسور کاکس این ادعا را قابل قبول نمی‌داند.
وی می‌گوید: شرکت اسپیس‌ایکس یک شرکت قابل توجه است. آنها کاری شگفت‌انگیز انجام داده‌اند و اقتصاد پرواز فضایی را متحول کرده‌اند. شما هرگز نمی‌توانید آنها را دست کم بگیرید، آنها واقعاً مهندسان خوبی هستند، اما حدس من این است که پیش‌بینی “ماسک” خوش‌بینانه است.
پروفسور کاکس می‌گوید: که حتی اگر فناوری لازم برای رفتن به مریخ همین امروز وجود داشته باشد، او خودش به مریخ نخواهد رفت.
وی اظهار می‌کند: از نظر روانی، دوری از زمین به مدت دو سال دشوار است و ما واقعاً نمی‌دانیم که این سفر با مردم چه می‌کند.
مستند “۷ روز در مریخ” که در ماه مارس امسال فیلمبرداری شد، پروفسور “کاکس” را طی رصد مرحله مهمی از مأموریت مریخ‌نورد “استقامت” به دنبال کاوش مناطقی با احتمال میزبانی از نشانه‌های حیات باستانی است، دنبال می‌کند. به پروفسور “کاکس” دسترسی ممتازی به امکانات و تأسیسات آزمایشگاه پیشرانس جت ناسا(JPL) از جمله مناطق اصلی کنترل مأموریت که معمولاً برای فیلمبرداری ممنوع است، داده شده است.
پروفسور کاکس تاکید می‌کند: میزان دسترسی که ما داشتیم قابل توجه بود و هر روز صبح به جلسه می‌رفتیم و با آنها داده‌ها را می‌دیدیم. این آزمایشگاه مملو از مهندسانی است که بهترینِ بهترین‌ها هستند.
هدف “استقامت” جستجوی نشانه‌هایی از حیات منقرض شده در سطح مریخ در منطقه‌ای به نام “دهانه جیزرو”(Jezero Crater) است که ۳.۸ میلیارد سال پیش میزبان یک دریاچه وسیع بوده است.
اگر استقامت شواهدی از آن حیات بیابد، می‌تواند همه چیزهایی را که کارشناسان در مورد جهان می‌دانند تغییر دهد و حتی درک انسان از منشأ حیات خودش را نیز متحول کند. به عنوان مثال، پروفسور کاکس می‌گوید این امکان وجود دارد که زندگی در مریخ آغاز و به زمین منتقل شده باشد.
اینکه حیات در مریخ وجود داشته و به چه شکلی بوده، برای قرن‌ها موضوع مورد توجه جوامع علمی بوده است، اما پروفسور کاکس می‌گوید پیشرفته‌ترین حیاتی که تاکنون در مریخ وجود داشته است، در بهترین حالت احتمالاً موجودات تک سلولی بوده است.
وی تاکید می‌کند: هیچکس انتظار ندارد که شما چیزی پیچیده‌تر از این را پیدا کنید. دلیل آن این است که ۳ میلیارد سال روی زمین طول کشید تا حیات از تک سلولی‌ها به چند سلولی تبدیل شود. بنابراین به نظر می‌رسد میلیاردها سال طول کشیده تا حیات از تک سلولی به چند سلولی روی زمین تکامل یابد و این در حالی است که چنین زمانی برای مریخ وجود نداشته است و مشخص است که شرایط در این سیاره چند صد میلیون سال پس از شروع حیات، بدتر شده است.
پروفسور کاکس اظهار می‌کند: از زمانی که به یاد دارد، شیفته‌ی سیارات بوده است. وی در سال ۱۹۸۰ که نوجوان بود به “JPL” نامه نوشت و از برخی از مأموریت‌های ناسا در سیارات، عکس خواست. در نهایت، تصاویری که از مأموریت “وویجر” و مأموریت “وایکینگ” به مریخ برای او فرستادند، منبع الهامی بود که او را در مسیر تبدیل شدن به یک فیزیکدان قرار داد.
وی می‌افزاید: من برای آنها نامه نوشتم، زیرا این علاقه من بود و در کمال تعجب آنها جوابم را دادند و عکس‌ها و کتاب‌ها و چیزهایی درباره آن مأموریت‌ها ارسال کردند. برای یک نوجوان ۱۲ ساله در شهر “اولدهام” غیر قابل باور بود. این نامه را یک نفر در آمریکا نفرستاده بود، بلکه یک نفر از یک شهر کوچک در انگلیس فرستاده بود. روش ناسا با این اعتبار بسیار زیادی که دارد، همیشه همینطور بوده است.
منبع: ایسنا
دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.