شهاب سنگ چیست؟
Meteoroids همان چیزی هستند که ما سنگهای فضایی یا شهاب سنگ مینامیم و اندازه آنها از دانههای گرد و غبار تا سیارکهای کوچک است. هنگامی که سنگهای فضایی با سرعت زیاد وارد جو زمین (یا سیاره دیگری مانند مریخ) میشوند و میسوزند گلولههای آتشین یا شهاب نامیده میشوند.
هنگامی که یک شهاب سنگ بتواند از جو زمین عبور کرده و به زمین برخورد کند به آن «سنگ آسمانی» (meteorite) میگویند.
بیشتر سنگهای آسمانی که به زمین میرسند شهاب سنگهای بزرگتری بودهاند که شکسته یا منفجر شدهاند. برخی سنگهای آسمانی رسیده به زمین تکههایی از ستارگان دنبالهدار، برخی دیگر از سیارکها و برخی حتی از ماه و سیارات دیگر میآیند. برخی از شهاب سنگها جنس سنگی دارند در حالی که برخی دیگر جنس فلزی دارند و گروهی نیز ترکیبی از سنگ و فلز هستند.
وقتی شهاب سنگ ها با سرعت زیاد وارد جو زمین یا سیاره دیگری مانند مریخ میشوند و میسوزند به آنها شهاب میگویند که ما به آنها ستاره دنباله دار نیز یاد میگوییم. حتی گاهی اوقات شهاب سنگ ها میتوانند از ونوس نیز روشنتر به نظر برسند در این زمان است که آنها را گلولههای آتشین مینامیم. تخمین دانشمندان این است که هر روز حدود ۴۸٫۵ تن (۴۴,۰۰۰ کیلوگرم) ماده شهاب سنگ بر روی زمین میبارد.
برای آشنایی بیشتر با مبانی نجوم و کیهانشناسی، میتوانید فیلم آموزش مقدماتی نجوم – نجوم باستان تا کیهان شناسی را مشاهده کنید که توسط فرادرس ارائه شده، لینک این آموزش در ادامه آورده شده است.
- برای دیدن فیلم آموزش مقدماتی نجوم – نجوم باستان تا کیهان شناسی + اینجا کلیک کنید.
بارش شهابی
در هر شب معمولاً چندین شهاب در هر ساعت دیده میشود. هنگامی که در آسمان شهاب سنگ های زیادی وجود داشته باشد یک بارش شهابی در حال رخداد است. برخی از بارشهای شهابی سالانه یا در فواصل زمانی معین هنگام عبور زمین از کنار بقایای گرد و غبار باقی مانده توسط یک دنباله دار (یا در مواردی سیارک) رخ میدهد.
بارشهای شهابی معمولاً به نام ستاره یا صورت فلکی نزدیک به جایی که به نظر میرسد بارش شهابی از آنجا شروع میشود، نامگذاری میشوند.
مشهورترین بارش شهابی دورهای بارش شهابی «برساوشی» (Perseids) است که هر ساله حدوداً ۱۲ آگوست (۲۲ مرداد) به اوج خود میرسد. هر شهاب سنگ یک قطعه کوچک از دنباله دار Swift-Tuttle است که هر ۱۳۵ سال زمینی یک چرخش کامل حول خورشید انجام میدهد.
از دیگر بارشهای قابل توجه شهابی میتوان به لئونیدها که به دنباله دار Tempel-Tuttle مرتبط است اشاره کرد. اکثر دنباله دار ها بقایایی بین یک دانه شن و یک نخودفرنگی دارند و قبل از رسیدن به زمین در جو میسوزند.
گاهی اوقات گرد و غبار حاصل از شهابها توسط هواپیماهایی که میتوانند در ارتفاع زیاد پرواز کنند جمعآوری شده و در آزمایشگاههای ناسا مورد تجزیه و تحلیل قرار میگیرد.
https://blog.faradars.org
دیدگاهها بسته شدهاند.