مشخص شده تعداد شهاب سنگها که در فضای بین ستاره‌ای در زمان مختلفی حرکت می‌کنند، با وجود حفره‌ها در مناطق مختلف سطح ماه سازگار می‌باشند. به نظر می‌آید ماه در خلال بیلیون سال اولیه عمرش در معرض شدیدترین تداوم شهاب سنگها قرار داشته است. در نتیجه با کم شدن ماده شهاب سنگی در منظومه شمسی ، تعداد برخورد شهاب سنگها که در سطح ماه نقش می‌بندد نیز کاهش یافت. این مطلب گویای آن است که چرا تعداد حفره‌ها در مادیا (دریاها) که کمی بعد از مناطق مرتفع در سطح ماه پدید آمدند. فقط حدود یک سی‌ام این مناطق می‌باشد.
در هر ماه یک شهاب سنگ با جرم حدود یک کیلوگرم در منطقه‌ای به قطر ۲۰۰ کیلومتر فرو می‌آید. ریزش شهاب سنگهای کوچک نیز زیاد نیست. ولی هنوز اثرات فعالیتی را که شهابسنگهای کوچک در تمام سطح ماه در خلال دوره‌های اخترشناسی انجام داده‌اند قابل روئیت است. حفره‌های کوچک که در اثر برخورد کوچک‌ترین ذرات ماده کیهانی به وجود می‌آیند. در ذرات صخره‌هایی که به زمین آورده شده‌اند، کشف گردیده‌اند. همچنین مخلوط ماده شهاب سنگها در تمام مناطقی از لایه سطحی ماده که نمونه‌ها جمع آوری گردیدند پیدا شد.
منبع:http://daneshnameh.roshd.ir
دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.