فرض کنید که آسمان ما همیشه ابری است. یعنی پوشش کدری بالای سرمان شناور باشد و ما را از هر گونه امکانی برای روءیت ستارگان کاملا محروم سازد. شاید تجسم چنین منظره‌ای استوار باشد. ولی برای ارزیابی اهمیت اختر شناسی در تکامل بشر ضروری است. چنین تجسمی عجیب نیست ما برخی از اجسام سماوی را می شناسیم که آسمانشان پیوسته از ابر ضخیمی پوشیده و یکی از آنها سیاره همسایه ما سیاره زهره است.
احتمالا بشر زمانی مجبور خواهد شد که در سیارات ابری زندگی کند و یا تمدن هایی را کشف خواهد نمود که اکنون در چنین مکانهایی زندگی می کنند ولی تجسم زمین بدون ستارگان و خورشید مشکل است. ما دوست داریم که خورشید و آسمان آبی ، قطعه‌های نور را بر روی آب و شاخ و برگ سبز درخشان مشاهده کنیم.
منبع:http://daneshnameh.roshd.ir
دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.