مطمئناً همۀ ما تاکنون فیلم‌های علمی- تخیلی زیادی دیده‌ایم که در آنها انسان‌ها سعی دارند با بیگانگان و موجودات فضایی ارتباط برقرار کنند. اکنون دانشمندان دانشگاه ناتینگهام در انگلیس می‌گویند که طبق پارامترهای به کار رفتۀ جدید، حداقل ۳۶ تمدن پیشرفته در کهکشان ما وجود دارند که میوانند سیگنال‌های ارتباطی را در کهکشان راه شیری پخش کنند، اگرچه این تعداد حتی می‌تواند بیشتر باشد.
اما دانشمندان چگونه به این عدد رسیدند؟
“کریستوفر کونسلیس” پرفسور اخترفیزیک در دانشگاه ناتینگهام گفت: اساساً ما فرض کردیم که حیات هوشمند بر روی سایر سیارات شبیه به زمین مانند آنچه روی زمین شکل گرفته، ایجاد شده باشد. بنابراین طی چند میلیارد سال، حیات به طور خودکار بعنوان یک قسمت طبیعی از تکامل شکل می‌گیرد.
نکته کلیدی در برآورد جدید بر این واقعیت بنا شده که تشکیل حیات روی کره زمین، به نحوی که منجر به ظهور تمدن شود، حدود ۴.۵ میلیارد سال طول کشیده است. در نتیجه تشکیل حیات در کرات دیگر نیز دست‌کم می‌بایست به همین اندازه طول کشیده باشد. در اینجا بر اساس آنچه در مورد تمدن‌های هوشمند روی زمین کشف شده، دو فرض وجود دارد: نخست اینکه سیاره باید در منطقه قابل سکونت ستاره خود قرار داشته باشد، منطقه‌ای که در فاصله‌ای مناسب با آن یعنی نه خیلی دور و نه خیلی نزدیک به ستاره قرار دارد. نکته دیگر اینکه سیاره فراخورشیدی باید بین ۴.۵ و ۵.۵ میلیارد سال سن داشته باشد.
این گروه این محاسبات را “اصل نجومی کوپرنیکی”(Astrobiological Copernican Principle) نامیده‌اند. برای ضعیف‌ترین حد نجومی کوپرنیکی، تیم فرض کرد که زندگی هوشمند هر جا که امکان‌پذیر باشد به وجود می‌آید – بر روی سیارات سنگی در مناطق قابل سکونت ستارۀ میزبان دارای سن و فلزینگی مناسب – و برای تمام مدت زمان حیات این ستاره باقی می‌ماند. برای قوی‌ترین حد نجومی کوپرنیکی، این پارامترها شامل ستاره‌ای با فلزینگی‌ای مشابه خورشید و سنی بین ۴.۵ میلیارد سال تا ۵.۵ میلیارد سال می‌شوند.
بر اساس این اصل زمین منحصر به فرد نیست و باید سیاراتی وجود داشته باشند که شرایط مشابهی در آن وجود داشته باشد و بنابراین چیزی برای جلوگیری از تولد حیات بر روی آنها وجود ندارد. دانشمندان از محاسبات این اصل نتیجه گرفته که ۳۶ تمدن هوشمند بیگانه در کهکشان راه شیری و نزدیکی ما وجود دارند.
“تام وستبی”، استادیار مکانیک آسمان در دانشگاه ناتینگهام و از نویسندگان مقاله، می‌گوید: «روش کلاسیک برای تخمین شمار تمدن‌های هوشمند مبتنی بر حدس هایی درباره متغیرهای مربوط به حیات بود، اما نظرات درباره چنین موضوعی خیلی متنوع هستند. تحقیق جدید ما با استفاده از داده‌های تازه این برآوردها را ساده‌سازی می‌کند و به ما یک تخمین قابل اطمینان از شمار تمدن‌ها در کهکشان راه شیری می دهد.»
کهکشان راه شیری، که منظومه شمسی ما در آن قرار دارد، شامل حدود ۲۰۰ تا ۴۰۰ میلیارد ستاره است. تخمین زده می‌شود در کهکشان راه شیری به ازای هر ستاره تقریبا یک سیاره فراخورشیدی وجود داشته باشد.
“کریستوفر کونسلیس”، معتقد است که آنها از ما بسیار دور هستند و نزدیکترین آنها احتمالا حداقل ۱۷ هزار سال نوری با ما فاصله دارد. این بدان معناست که ما باید ۶۱۲۰ سال دیگر صبر کنیم تا بتوانیم با دیگر اشکال حیات هوشمند در کهکشان خودمان ارتباط برقرار کنیم. بنابراین باید ببینیم چندین نسل بعد از ما در این رابطه چه خواهند یافت.
به گفته وی: «جستجو برای تمدن‌های هوشمند فرازمینی نه تنها امکان وجود تشکیل حیات را آشکار می کند، بلکه به ما سرنخ هایی می دهد که تمدن خودمان تا چه زمانی دوام خواهد آورد. اگر حیات هوشمندی را در کهکشان پیدا کنیم، این به ما نشان خواهد داد که تمدن ما می تواند بیشتر از صدها سال دوام بیاورد. اما اگر تمدنی را نیابیم، این به معنای نشانه بدی برای امکان حیات بلندمدت خودمان خواهد بود.» جزئیات بیشتر این پژوهش در مجله Astrophysical Journal منتشر شده است.
سایت علمی بیگ بنگ / منابع: euronews.com , sciencealert.com
دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.